Klein pinksteren in adventstijd

Klein pinksteren in adventstijd.

Voor de kinderen:

Wie van jullie heeft wel eens een geheim? We hebben sinterklaas achter de rug, en misschien heb je wel een Suprise gemaakt… en mag je dan verklappen wat er in zit? Nee toch… maar dat is wel moeilijk. En heel vaak lukt het gewoon niet, om het niet te vertellen… Je wilt zo graag vertellen. Als je wat ouder bent, dan lukt dat beter… Nou stel je voor, dat je vader of je moeder je een geheim delen. Op de komende koningsdag, mag jouw klas als enige van alle klassen uit Nederland, bij de Koning op bezoek komen. Nou, ik denk dat je het wel zou geloven. Misschien kun je even je vinger opsteken als je het zou geloven…. En dan vertellen ze ook nog dat jij als enige van de klas de koning een cadeau mag geven. Dat is het heel spannend vind je niet? Je wordt er ook wel zenuwachtig van, en je wil graag even met iemand hierover praten. Je vraagt het aan je ouders, en je mag even naar een klasgenoot toe om erover te praten. Je rent weg en je komt bij het huis van je vriendje of vriendinnetje aan, die is buiten nog aan het spelen. Je rent naar hem of haar toe en je zegt Hey… Dan draait je vriendje of vriendinnetje zich om, en voordat jij wat kan zeggen, zegt ze: hey echt gaaf he, dat we naar de koning mogen en wat leuk dat jij een cadeau mag geven! … Nou als je het dan nog niet geloofde, dan weet je het nu wel zeker toch? Wat wordt je dan blij, en je kunt samen allerlei dingen bedenken die jullie gaan doen en niet doen, wel gaat zeggen en niet gaat zeggen …. Nou daar gaat het in dit verhaal ook over. Maria had een geheim, een heel heel bijzonder geheim. Ze zou moeder worden van Jezus… Dat had een engel tegen haar gezegd. Ze geloofde het, dat dit zou gebeuren. En de Engel had gezegd, ga maar naar Elisabeth, met haar kun je er over praten, want zij heeft ook een kindje gekregen, terwijl dat helemaal niet kon. En dat geloofde Maria, en daarom ze is gegaan, en toen ze bij Elisabeth kwam, toen zei die precies hetzelfde wat de engel zei. Toen wist ze het helemaal zeker, en zo hebben ze samen God gedankt. Want als je blij wordt, dan ga je bijna als vanzelf zingen, toch? Beiden hebben een lied gemaakt. En in de preek vandaag gaan we over het lied van Elizabeth nadenken. En nu gaan we het lied van Maria zingen…

Introductie

Geliefde gemeente van de Heere Jezus,

Pas was ik in Utrecht en ik liep door het centrum en mijn oog viel op een etalage… prachtig verlicht, versiert met dennetakken, en kledingpoppen stonden keurig uitgedost met de nieuwste mode. De etalage achtergrond was wat rozig getint, en op de etalage stond met duidelijke letters: Feest van Verlangen… Au, voelde ik, dat doet pijn.. Een nieuwe stap in de secularisatie, het woord kerst is te christelijk en raakt niet iedereen. En kerst, als oud verhaal, vind de post-moderne mens te bekrompen. Daar wil je in deze multi-religieuze samenleving niet meer mee geassocieerd worden. Tegelijk legt het de vinger bij iets anders, want waar vullen wij deze adventstijd mee? Is dat met voorbereidingen voor het kerstdiner, het decoreren en versieren van je huis, het vooral gezellig hebben met familie en vrienden en met elkaar? Op zich ook niet gek toch, want wat is adventsverlangen eigenlijk? Kijk je dan uit naar de geboorte van Jezus, of naar de wederkomst? Maar het eerste is al geweest, en het tweede moet nog komen en wanneer dat gebeurt dat weten we niet… Is het kerst dan toch goed gekenmerkt door deze etalage, als het feest van Verlangen?

De tekst van vandaag spreekt ons van iets anders. Het spreekt niet van verlangen, maar van vervulling. Kijk maar in de tekst, vers 41… en Elizabet werd vervuld met de Heilige Geest… Het heeft iets van Paulus zegt: in de volheid van de tijd… Daar gaat het over met kerst. We kennen een specifiek feest, die daaraan ook gewijd is, het is het pinksterfeest. Daarom willen we vandaag nadenken over Pinksteren in Adventstijd. Ik heb vier punten:

1. Het is lichamelijk merkbaar

2. Jezus is het middelpunt

3. Ootmoed is de vrucht

4. Effectief het resultaat

Kinderen voor jullie nog een keer, dan kun je het opschrijven Pinksteren in Adventstijd: Lichamelijk merkbaar, Jezus is het middelpunt, ootmoed is de vrucht, effectief is het resultaat.

Het is lichamelijk merkbaar

Gemeente, jongelui, 16, 17, 18 jaar is Maria, als ze bezoek krijgt van een engel. Zij heeft geen universitaire studie gedaan, en heeft geen hoge positie. Ze woont in een onbetekenend dorpje, dat ook nog eens slecht bekend staat, en ze is de aanstaande verloofde van een timmerman. Ze is een heel gewoon meisje. En dan verandert haar leven … ze krijgt bezoek van een engel met een duizelingwekkende boodschap… zij, dat meisje van 16, 17, 18 jaar, zal de moeder worden van de Messias, van, wat zei de engel ook al weer: de Zoon van de Allerhoogste… De Heilige Geest zal over haar komen, en een eicel bevruchten en dat vruchtje zal de Messias zijn… ze zal zwanger worden, maar niet van Jozef… Wat moet ze nu? Naar Jozef toe, en dat haar vertellen? Hij ziet haar al aankomen… Dan herinnert ze zich dat de Engel iets zei over haar nicht, over Elizabeth. En haar besluit staat vast, ze zal op reis gaan. Het is niet naast de deur, ze moet van Galilea in het Noorden naar Judea in het zuiden. Waarschijnlijk heeft ze om Samaria heen gereisd, en zal het een tocht zijn van zo’n 180 km een tocht van een paar dagen. Maar de lengte van de tocht kan haar niet tegenhouden. Dit wondere geheim, ze moet het delen, het zoekt een uitweg, net als dat geheim in het voorbeeld met de kinderen. En God weet dat, en God heeft daarin voorzien. Wat is God goed… Als je het met Hem waagt, je door Hem laat inschakelen en meenemen, dan zal Hij ook voor je zorgen, en je geven wat je nodig hebt.

En Jozef dan, met wie ze ondertrouwt is? Met wie ze al een huwelijkscontract is aangegaan, maar waarmee ze de voorbereidingen treft om te gaan trouwen… Het wordt door Lukas niet vermeld, maar ik ga ervan uit dat ze afscheid heeft genomen en verteld dat ze haar nicht ging opzoeken. Mooi trouwens om te zien hoe zelfstandig Maria hier al was. Jongeren hebben energie en ideeen, en mooi als je als ouders daar ook ruimte voor geeft. Of ze al van te voren afgesproken hebben dat ze 3 maanden weg zou blijven, dat weten we allemaal niet, maar blijkbaar kon hun relatie dat aan.

Tussen twee haakjes, jongelui, als je verkering hebt, zou je dat volhouden om zo lang elkaar niet te zien? Of zou je dat niet aandurven, want je weet maar nooit of de ander…. Ook in de verkeringstijd komt het al op trouw aan. Investeren in elkaar door met elkaar te praten en brieven naar elkaar te sturen zijn enorm waarde vol, en verdiept je relatie. Lichamelijk contact, dat vloeit uit deze kennismaking voort, met respect voor elkaars grenzen, en de grenzen die God aan een relatie geeft. Dit respect leert jou jongens, je te beheersen. Waardoor je ook in het huwelijk oog houdt voor je vrouw. En het leert jou meisjes aan te geven wat je wel, en niet wil, waar je wel klaar voor bent en waar niet. En de grenzen van God respecteren? De seksuele omgang, dat is iets wat God alleen binnen het huwelijk wil hebben. Het was zonneklaar voor Jozef en Maria dat het kind in de buik van Maria, niet van hen samen kon zijn. Het wordt zoveel mooier en beter, als je de regels van God hanteert. Echt waar…

En Maria gaat op weg, haastig op weg, gedreven doordat de engel heeft gezegd, ga naar je nicht Elizabeth. Al zoekend en vragend is ze waarschijnlijk uitgekomen bij het huis van Elizabeth, en ze loopt naar binnen, en ze ziet Elisabeth, en op het moment dat ze haar begroet, gaat er een schok door Elizabeth heen. Het kind, Johannes, zo’n 26-30 weken oud, volgens de profetie vervuld met de Heilige Geest vanaf de baarmoeder, doet hier al zijn eerste werk: het wijst zijn moeder op de Zaligmaker.

Kinderen, als je moeder een kindje in de buik heeft, dan zegt je moeder vast wel eens, kom eens hier: dan kun je het kindje voelen. In het begin zijn het zachte klopjes, maar als het kind richting de 40 weken gaat, nou dan zie je de buik van je moeder zich gewoon vervormen, en af en toe hoor je je moeder misschien wel Au zeggen, of zit me niet zo te schoppen… Zoiets moet het geweest zijn voor Elizabeth, maar wel zo, dat ze herkent dat dit een bijzondere beweging is. Ze herkent het als opspringen van vreugde, in vers 44. Het woord wat voor opspringen wordt gebruikt is vergelijkbaar met het woord waarmee in de Septuagint de kalversprongen worden aangeduid die uit de stal de wei in worden gelaten (Maleachi 3:20).

En dan, opnieuw zie je hier de lichamelijke uiting van de vervulling met de Heilige Geest, een luide stem. Echter, geen onverstaanbare kreet, geen schreeuw of een vallen in de geest, maar wel een stem vol van emotie, ze kan zich niet inhouden en met haar volle verstand geeft ze uiting aan de kracht en volheid die haar bezielt.. Op andere plaatsen wordt het gebruikt om een hevig tumult weer te geven. Je vraagt je af, waarom dat hier nodig is… Een beetje rustig, zouden we misschien als nuchtere Hollanders zeggen, of … kan het een beetje zachter… Misschien denk je dat ook wel eens, als je opzienbarende bekeringen hoort, of mensen vol enthousiasme een verhaal hoort doen. Als het echt van de Heilige Geest is denk je dan, dan zou er niet zoveel lawaai zijn, God werkt in de stilte…

Maar hier niet dus, met luide stem moet Elizabeth het uitroepen. Je merkt dezelfde drang als Maria vervulde in het gaan naar Elizabeth, het is dezelfde drang, dezelfde Geest die Elizabeth vervulde, en dat zoekt een uitweg…

Ons lichaam doet hierin volledig mee. Zo kun je je soms getrokken voelen naar de kerk. Ik weet nog heel goed dat ik op moest passen in een weekend op een gezin wat niet meer naar de kerk gaat. Je bent dan niet in je vertrouwde omgeving en het is een hele bewuste keus om dan toch met zijn allen naar de kerk te gaan. En toen ik door dat dorp liep, voelde ik me als het ware getrokken om naar de kerk te gaan. Of dat je gedrongen wordt de Bijbel te gaan lezen en te gaan bidden. En wat te zeggen van de ervaring van God. Dat merk je in je lichaam, als er rillingen over je heen kunnen gaan vanwege nieuwe ontdekkingen in de Bijbel, of tranen van verdriet over je zonde, of van vreugde over Wie God voor je is… Tijdens een gesprek over God voel je soms de aanwezigheid van de Heilige Geest. Of wanneer het erom spant, zit er een knoop in je buik, maar als je dan spreekt en getuigt, dan gaat het zomaar vanzelf… dan ligt er een kracht in je woorden en een rust in je lijf, dat is niet van jezelf, maar van de Heilige Geest. Hij zal helpen, en je hoeft het niet alleen te doen. Je voelt het in je lichaam. En is het met kerst niet extra duidelijk? Jezus werd mens, hij nam ons vlees en bloed aan, om ook dat te redden.

In tijden van opwekkingen gebeurde het dat mensen tijdens een dienst in zwijm vielen, of luid begonnen te huilen omdat de zielen pijn over hun zonden zo groot was. Jonathan Edwards heeft toen een boekje geschreven om dat te verdedigen, waar hij het werk van de Geest hier niet mee samen laat vallen, maar ook niet los van maakt. En hier zie je het ook terug.

Leidt tot aanbidding van Jezus

Ik zei al, Johannes, gaat hier al zijn eerste werk doen. Maria is inmiddels zwanger geworden door de Heilige Geest. Wat een onbevattelijk wonder. Dat heerlijke komen van Jezus in deze wereld, onbegrijpelijk, tegen al ons verstand in… Oh, ja Romeinse mythen waren er wel dat de Goden afdaalden en een mens bevruchten, en dan werd het een soort halfgod. Maar dit is ongehoord: God wordt mens, en blijft God… onvoorstelbaar. In de theologie wordt er al een eeuw om gelachen: Maria als maagd zwanger, nou, daar geloven we niet meer in. Maar zo is het wel, en zo moet het zijn. Maria dus zwanger op een bijzondere manier, en Elizabet zwanger op een bijzondere manier. Twee vrouwen, beiden zwanger, beiden met een geheim, ja, beide vol overgave en gelovig, met twee kinderen in de buik, die op een bijzondere manier ontvangen zijn. Het ene kind, God zelf, het andere kind vanaf de baarmoeder vervuld met de Heilige Geest, zo had de engel gezegd tegen Zacharias. Het ene kind Jezus smetteloos en rein, het andere kind Johannes zondig en besmet met de erfzonde. Daarom, wanneer dan de bron van redding naderbij komt, dan kan het niet anders of vreugde moet het kind doortrekken. En dat is wat de Heilige Geest, ook doet, die zal Mij verheerlijken. En je ziet het hier gebeuren. Dit is de verlosser, dit is mijn verlosser.

Misschien denk je wel, hoe kan dit nou? Hoe kan Johannes door de buik van Elizabeth horen? Nou kinderen in de buik van de moeder liggen in vruchtwater. En als je in het water bent dan hoor je geluiden veel beter dan als je boven water bent. Je weet misschien wel dat geluid eigenlijk trillingen in de lucht zijn, zo kan geluid ook trillingen in het water geven, maar dan draagt het veel verder. Dat zorgt ervoor dat wanneer een kindje geboren wordt, de stem van de vader en de moeder al heel vertouwd zijn. Nou zo hoort Johannes ook de stem van Maria. En de Heilige Geest die al in Johannes was, die maakt hem vol vreugde.

Kinderen, jongelui, misschien stel je jezelf ook wel de vraag, hoe kan ik nou weten of ik nu echt geloof? Nou hieraan kun je het weten… wat gebeurt er bij je als het over Jezus gaat? Gaat er van binnen dan iets trillen? Wordt je er warm van? Pas las ik een interview met een oud-predikant van mij en die zei, dat de tekst hem nooit had losgelaten, die tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen. Nou wat zegt je hart van deze Jezus? Kun je je een betere Heiland voorstellen, dan deze Heiland?

En weet je, dat werkt aanstekelijk. Als de een vervult raakt, dan wordt de ander het ook. Het is net als met ganzen, als er een de lucht in vliegt, dan trekken de anderen ook omhoog. Elizabeth, ze begint van de weeromstuit te zingen “Gezegend ben je onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van je schoot” Gezegend, het wordt vaker in de Bijbel gebruikt. Het komt van het woord zegenen af, wat betekent dat je een bindende mondelinge uitspraak doet dat iemand iets goeds zal overkomen in de toekomst. Een zegen moet dus wel afkomstig zijn van God, want Wie anders zou het goede kunnen geven in de toekomst? Dus degene die het zegt, moet die autoriteit ook hebben. Wanneer iemand als Gezegend wordt beschouwd, dan heeft hij dat goede gekregen. Het zelfde woord wordt gebruikt in 1 Petrus 1:3, waar het vertaald is met ‘Geprezen zij de God en Vader’. Het is een lofverheffing op de gever. En dan te bedenken dat Elizabet dit zegt, vervuld van de Heilige Geest. Ze treedt als het ware boven haarzelf uit, ze valt even helemaal aan Gods kant, en toch is zij er helemaal in betrokken als ze het goede uitzegt wat ze ziet in het kind dat Maria draagt. Ze gaat van de buitenkant naar de binnenkant. Maria, jij mag de moeder zijn, het instrument zijn waarin de Redder van de wereld, op aarde zal komen. Wat een voorrecht… Als je de heerlijkheid beseft van het Kind, dan wordt ook het instrument wat gebruikt wordt verheven. In de wereld werkt dat net zo… na elke wedstrijd van het Nederlands elftal worden de shirts die de spelers gedragen hebben geveild, en er worden exorbitante bedragen voor gegeven. Het komt omdat ze gebruikt zijn voor iets wat voor heel veel mensen belangrijk is. En zo is het ook met Maria, zij wordt gebruikt door God om ons het heil te geven. Daarom lees je ook nog steeds bij Luther en Calvijn, het begrip de heilige maagd… En zo waarderen we haar ook. Tegelijk is er geen ruimte voor Maria-verering, want op het moment dat iemand zegt dat Maria zalig is omdat zij Jezus heeft gebaard, zegt Jezus: Gelukkiger zijn zij die naar het Woord van God luisteren, en ernaar leven.

En van Maria, komt Elizabeth bij het kind: Gezegend is de vrucht van je schoot. Het is de hoogste gift van de grootste gever. Het is een onuitsprekelijke gave… Kijk maar eens in vers 43, daar belijdt Elizabet het volledig: de moeder van mijn Heere… Ik vind dit zo onbevattelijk mooi… Zo puur verwoord … denk je eens in, dat iemand van een embryo zegt, dat is degene aan Wie ik toebehoor, naar Wie ik wil luisteren, voor Wie ik leef… Dat kun je ook alleen maar geloven, want wanneer je dit wetenschappelijk zou verklaren, dan zou Elizabeth in een psychiatrisch ziekenhuis worden opgenomen… Maar juist daardoor bewijst het zichzelf. Ze zegt het met haar volle verstand, en onomwonden. Dat dit in de Schrift is opgenomen, blaast al ons denken en ons kunnen omver, en daarvoor willen we gelovig buigen.

Want ditzelfde woord Kurios, gebruikt Elizabeth in vers 45 voor God zelf. Degene die de Soevereine macht heeft om te spreken, en die bij machte is dat wat hij zegt, te doen. Dat is Dezelfde als degene die als embryo in de buik van Maria is. Geen wonder toch, dat Elizabeth het uitroept: Gezegend is deze vrucht van je buik, ofwel Al het goede van God ligt hierin besloten, ja, heel de volheid van God is in dit Kind te vinden. Al het welbehagen van God, ligt in Hem.

Dat brengt mij bij het derde punt. Ootmoed is de vrucht

Kinderen, gaan jullie wel eens op bezoek bij oudere mensen? Bijvoorbeeld bij Opa en Oma, of bij ooms en tantes van je vader en moeder, of bij een ouder lid van de gemeente, of in je straat? Ik denk het wel, want Jakobus zegt al dat dit hoort bij het zuivere dienen van God: wezen en weduwen bezoeken. Dus ik denk dat jullie op bezoek bij oudere mensen, en anders moet je maar eens vragen aan je ouders, waarom zij dat niet doen… Maar dan ruikt het altijd wat anders, en hoe ouder degene is die je bezoekt, hoe ouderwetser de meubels. Vaak is het toch wel leuk, want je krijgt net iets anders te drinken, de koekjes zijn net wat anders, en misschien krijg je wel een lekker snoepje bij het naar huis gaan. En als je dan op bezoek binnenkomt, dan denk ik dat je opa en oma, of het gemeentelid, blij is om jullie te zien. Dan wordt er voor drinken gezorgd en je voelt je welkom. Maar stel je nu voor dat nu niet jij, of je papa of mama voor de deur staan, maar dat de koning en koningin Maxima bij je opa en oma op bezoek komen… Nou, nou, als je opa en oma dat dan niet weten… dan staan ze wel even perplex denk ik, toch? Ik hoor ze dan al zeggen, wat is dit, waarom komt u? Waar heb ik dit aan te danken… Totaal en totaal verrast zou ik zo denken.

Nou zo reageert Elizabeth hier ook. Ze is totaal verrast, en ze weet eigenlijk niet zo goed wat haar overkomt. En eigenlijk is dat best raar. Want ze is zo’n 25-30 jaar ouder dan Maria, en dan is het niet gek toch dat zij bezocht wordt door haar jongere nicht. Oh ja, ze had het niet verwacht, en dan is het altijd een verrassing, maar weet je wat ze zegt: Waar heb ik het aan te danken dat de moeder van mijn Heere tot mij komt? Er klinkt iets in door wat je Opa en Oma ook zouden hebben, als de koning en koningin op bezoek komen. Elisabeth voelt zich helemaal niet zo belangrijk, dat zij de moeder van Jezus mag ontvangen…

Gemeente, ik kom het ook tegen op de werkvloer. Dan heb je mensen die directeur zijn geworden, of manager, en je ziet ze als het ware naast hun schoenen lopen. Ze gaan vooral om met mensen die op gelijk niveau of hoger functioneren, je voelt je als het ware genegeerd. Maar er zijn ook mensen, en dat raakt mij altijd wel, die helemaal hoog opgeven van zichzelf. Die wel daadkrachtig zijn en inzicht en wijsheid hebben, maar als je ze vraagt hoe ze hier zijn gekomen, dan zeggen ze eenvoudig dat ze er in gegroeid zijn, dat ze de positie aangeboden kregen, en dat het ze soort van overkomen is… Er klinkt iets van ootmoed in door. Nou zo ook hier. Elisabeth misgund Maria haar positie niet, dat komt al helemaal niet in haar op, nu ze vervuld is met de Heilige Geest, ze zakt ook niet op de grond van angst vanwege haar zondigheid, maar verwonderd roept ze het uit Waar heb ik het aan te danken dat ik deze genade krijg, om de moeder van Mijn Heere te ontmoeten. Dat ik leef in de tijd, waarin God zijn volk gaat verlossen. Genade maakt niet misgunnend, maar dankbaar voor wat ze zelf ontvangt. En herkennen we dat ook niet in ons eigen leven? Dat als we niet vervuld zijn met de Heilige Geest, dan misgunnen we de ander de genade, dan zijn we stuurs en kunnen we nog wel lelijks bedenken als iemand vol van God en Christus is… en soms ook nog wel zeggen… Maar wanneer wij vol zijn van de Heilige Geest, dan leven we van de Verwondering. En de diepste reden daarvan is, omdat je dan ook weet wat je eigenlijk verdiend had.

Kinderen, jongelui, met sinterklaas hebben jullie vast cadeautjes gekregen en gegeven. En misschien was je eerst wel blij met je cadeau, bijv. een lekkere chocolade letter. Maar toen hoorde je van je vriendje dat die een bestuurbare auto had gekregen… ineens vond je die chocolade letter maar stom… Dat snap ik ook, want ik zou ook liever zo’n auto hebben gehad. Maar stel je nu eens voor, dat je vreselijk ondeugend bent geweest, net voor sinterklaas avond. Nou, dat doe je natuurlijk nooit, maar je was boos op je ouders en je had een mes gepakt, en in die boosheid had je over de auto van je vader een hele lange streep gemaakt. Een diepe diepe kerf…. Nou, nou nou… en je vader had het ontdekt en was vreselijk boos geworden. En zelf kreeg je toen zo’n spijt, o wat was je verdrietig, en de straf die je natuurlijk kreeg vond je eigenlijk niet zo erg, maar dat papa en mama zo teleurgesteld waren in je… En je zou dan die chocoladeletter krijgen, nou, dan denk ik dat je er superblij mee was. Het was voor jou een bewijs, dat papa en mama, toch van je blijven houden.

Zo zou je kunnen zeggen is het ook bij Elisabeth: Waarom valt mij deze eer te beurt… Een zondaar, die het van de offers hebben moet, ik krijg een bezoek van de Koning, van haar Heere, in de buik van Zijn moeder… Het is typerend voor het werk van de Heilige Geest, het maakt ons dankbare mensen, het geeft een heerlijke vreugde en blijdschap.

Tot slot maakt het ons effectief in Zijn dienst

Zo vol van de Heilige Geest is ze ook beschikbaar. Eerst al door haar uitroep, het komt in haar op te zeggen ‘Gezegend ben je onder vrouwen’. Het is dezelfde groet, die de engel ook aan Maria bracht. Hoewel, in sommige oude handschriften is dit deel van de groet van de engel weggelaten, en zou alleen Elisabeth dit hebben gezegd, in de NBV-21 zie je dan ook dat deze woorden niet terugkomen bij wat de engel zegt. Maar in de meerderheidshandschriften staat dat de engel dit ook heeft gezegd. En ik ga daar ook vanuit. Het maakt de woorden van Elisabeth een extra bevestiging van wat de engel al heeft gezegd, een bemoediging voor Maria, hoewel ook zonder deze woorden, het geheel gezegde door Elisabeth Maria bemoedigt. Elisabeth weet, zonder dat haar iets is meegedeelt, precies het geheim waarmee ze naar Elisabeth is toegekomen. Door de Heilige Geest is het haar bekendgemaakt. Paulus zal het later noemen, woorden van kennis en van wijsheid. Elizabeth weet de dingen te benoemen en te duiden. En ze zegt het met haar volle verstand.

En ze gaat door, in het bevestigen van Maria. Ondanks dat Maria, het prototype van geloof is, met haar uitspraak: zie de dienares van de Heere, laat mij geschieden overeenkomstig uw woord. Zien we hier dat ook dit geloof bevestiging nodig heeft. Elizabeth stelt zich beschikbaar, en doet dat. Ze zegt zalig, gelukkig, en dat woord staat hierin een vrouwelijke vorm, zo dat het echt over haar als persoon gaat, maar ze voegt er aan toe waarom ze dat vindt, namelijk omdat ze geloofde. Omdat ze voor waar hield wat God zei. En dat is nog steeds de enige reden, waarom we zalig zijn. Omdat we voor waar houden, wat God heeft gesproken. De oerzonde van het ongeloof, is dan overwonnen. En opnieuw herhaalt hier Elisabeth wat ook Maria zelf al had gezegd, in haar geloofsovergave: laat mij overkomen, wat u hebt gezegd. En opnieuw is dit een bevestiging voor haar. Een les voor ons gemeente, om hier ook oog te hebben. De jongere christenen met hun vuur en ijver hebben het nodig dat de oudere christenen het bevestigen. Het leidt ertoe, dat Maria, haar lofzang zingen kan. Een beurtzang tussen de generaties vindt hier plaats. Wat mooi als het zo in de gemeente mag functioneren, dan bloeit de liefde, Gode tot lof, en u tot zaligheid.

Gemeente, de vervulling met de Heilige Geest heeft ook een lichamelijke uitwerking, het leidt tot aanbidding van Jezus, verootmoedigt onszelf en maakt dienstbaar. Het is een klein Pinksteren. Ja, want het gaat hier nog om een handvol mensen, rond de geboorte van Jezus, het is een voorproefje, wat er gebeurd is met Pinksteren. Toen kwam de Geest op allen, en werden ze alle vervuld van de Geest. Dan zie je Petrus staan getuigen met kracht: Laat dan heel het huis van Israel zeker weten dat God Hem tot een Heere, een Kurios, en Christus gemaakt heeft, namelijk deze Jezus, Die u gekruisigd hebt… En daar waar Jezus verheerlijkt wordt met kracht, komt de Heilige Geest en de mensen worden diep in hun hart geraakt… Daar verwachten we het van, ook in het missionaire, binnen en buiten de gemeente. Het wil de inhoud zijn van de prediking. Lieve gemeente, broeders en zusters, ik eindig met een lied vertaald door Johan de Heer:

Jezus, Jezus, enkel Jezus,

Moet mij al in alles zijn,

Ik wil hem eeuwig dank bewijzen,

Want ik weet het, Hij is Mijn!

Het engelse lied eindigt:

And for Jesus we are waiting

List’ning fort he advent call;

But ‘t will still be Jesus only,

Jesus ever, all in all.

Amen!