- GOSPEL IN ROMANS (sermon new)

ROMANS

What is the most important truth in the Bible?

It is the gospel.

Why?

Rom 1:16-17

...

Where in the Bible the full message if the gospel is found?

In the book of Romans.

It was the passage of the book of Romans that delivered, for example, Martin Luther from legalism and started tremendous religious revival and the great Protestant Reformation.

Here is what Martin Luther wrote about the Epistle to the Romans:

“This Epistle is the chief part of the New Testament and the purest Gospel. It would be quite proper for a Christian, not only to know it by heart, but also to study it daily, for it is the soul's daily bread. It can never be read or meditated too much and too well. The more thoroughly it is treated, the more precious it becomes, and the better it tastes.”

In 1738 John Wesley was listening to the preface (pre'fis) to Luther’s commentary on Romans and felt that his heart was “strangely warmed”.

After that, when John Wesley understood and accepted the truth of the gospel revealed in the book of Romans, a tremendous spiritual revival took place in Britain in the 18th century.

And also in our church when over 100 years ago two young preachers started to proclaim the message of righteousness by faith revealed in the book of Romans and Galatians what was the result?

The spiritual revival took place and even the beginning of the outpouring of Holy Spirit in the latter rain!

In 1892 E. White wrote about it:

“The time of test is just upon us, for the loud cry of the third angel has already begun in the revelation of the righteousness of Christ, the sin-pardoning Redeemer. This is the beginning of the light of the angel whose glory shall fill the whole earth.” (REVIEW AND HERALD, 22 November 1892)

Unfortunately, there are some among us who would say that if we speak too much about justification by faith people would think that they can get to heaven without keeping the commandments.

But, Is that so? Is the true gospel leading to cheap grace?

Yes, but only dishonest people who want to want to make it to heaven and at the same time enjoy sin.

If we want to learn how to keep God's law and produce good deeds can we accomplish it by focusing on the works of the law?

What would you say if you saw me sitting on an apple tree washing the apples, sprinkling them with a fertiliser, injecting sugar? You would turn to me and say: Slawek, what on earth are you doing there? So, I would answer: "I have found an excellent way to make those fruits tastier, bigger and sweeter!". Than, you would certainly be tempted to find a kind way to suggest me that I need my head to be examined.

If we want a tree to bear good fruits what do we have to concentrate at?

Not at the fruits but at the tree itself and its root.

What is the root in our spiritual life?

Let me show you what Ellen White wrote about the fruits of the true gospel in the book Testimonies to Ministries (p. 91-92).

“The Lord in His great mercy sent a most precious message. It invited people to receive the righteousness of Christ, which is made manifest in obedience to all the commandments of God... This is the message that God commanded to be given to the world. It is the third angel's message, which is to be proclaimed with a loud voice, and attended with the outpouring of His Spirit in a large measure.”

According to this inspired instruction:

1. We are to proclaim the truth of justification by faith to the world.

2. It is to be attended with the outpouring of Holy Spirit.

3. The fruit of receiving this truth is obedience to all the commandments of God:

Romans 5:1–3 (NKJV)

“Therefore, having been justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ, through whom also we have access by faith into this grace in which we stand, and rejoice in hope of the glory of God.”

The Bible puts it very clear that to be able to reflect the glory of God which is His holy character we have to go through certain stages.

What stage we have to start with? What is the root, the foundation of holy life according to verse 1?

It is the righteousness of Christ accepted by us through faith.

That is the only way Holy Spirit can produce true sanctification in our lives.

John 8:31-32

...

Well, let us find out, then, what is this truth which is able to set us free from, sin, condemnation, death and fear.

BAD NEWS

Apostle Paul starts the book of Romans from the bad news.

He tries to do his best to convince us that we are 100% sinners because only those who understand they are not well would need a doctor.

Christ said, “I did not come to call the righteous but sinners to repentance”.

In the 1st chapter he proves that pagans are sinners, then he turns to Jews who thought they were much better than pagans because they were chosen by God and because the Law was given to them, but Paul tells them: "You are sinners too".

And then in chapter 3 he sums everything up and says that all the people, including bad and good are sinners, and that whole world is sinful and condemned to death.

In Rom 3:12 Paul even states that "there is no one who does good"!

But, wait a minute, is Paul right saying that there is no one who does good?

I know even atheists who are very good and do good!

Yes they do good but without conversion without Holy Spirit in them and agape love their good deeds are polluted with selfishness which means they are good for selfish reasons because they are born with egocentric love.

Therefore, in God's eyes their good deeds are nothing more than good sins.

It means that sinful man can be good only when he is born from the Spirit. He can be good only when he allows Jesus to be good in him.

MAHATMA GANDHI

MOTHER TERESA

Than, Paul goes on and in Rom 3:19-20 explains that God gave us the law not to give us opportunity to try to save ourselves by keeping it, but that the law was given to shut our mouth or stop saying that we can save ourselves through our good deeds.

Rom 3:19-20

...

If we want to save ourselves through our own efforts, there are 2 conditions we have to fulfill:

1. We have to keep the law perfectly also in our thoughts from our birth until death.

2. We would have to come into this world free from sinful nature, because this is the main reason we are sinners.

Can we meet those requirements without Jesus?

No way! It is possible only in Christ.

Galatians 3:10

“For as many as are of the works of the law are under the curse; for it is written, “Cursed is everyone who does not continue in all things which are written in the book of the law, to do them.”

Eccl 7:20

Original Hebrew text says:

“There is no man on earth who does only good...”.

ESV: “there is not a righteous man on earth who does good and never sins.”

See Gal 3:10

Gal 2:16

...

Some of us believe and teach that we become sinners only when we start sining?

Is it biblical?

If we look at an apple trea when

GOOD NEWS

Now, as soon as Paul convinces us that we are 100% and hopeless sinners, he starts to proclaim to us the good news of the gospel.

And the heart of the gospel are chapters 5, 6, 7 and 8 which contain the most wonderful truth we can find in the Bible.

When the salvation took place?

Rom 5:8-10

…

Our salvation took place on the cross of Christ, when we were yet sinners, ungodly, unbelievers and enemies!!!

How many people were saved on the cross 2000 years ago?

2 Cor 5:19

...

Does it mean all even those who reject the gospel will be saved?

No, because salvation is a gift and as it is with any gift it needs to be accepted through faith to benefit a sinner.

John 3:16

...

IN CHRIST MOTIF

In Rom 5:12-21 Paul tells us that when God created Adam He created whole world in him, and that's why also the Hebrew word Adam means human kind.

Paul wants us to be aware of the fact that whatever Adam did (including his sin) we also did it in him and that we have to die mainly because we sinned in Adam.

That however, does not mean we are guilty or responsible for his sin, no but we have to bear consequences of what we did in him including the nature we are born with, condemnation and death.

But then Paul also tells us a wonderful good news, saying that in the same way as we were in Adam when he sinned and have to bear the consequences of what we did in him, likewise God also put us in Christ who is called the last Adam or the last human kind.

And everything what the second Adam did we did in him.

Rom 5.18

...

It means that when Jesus perfectly obeyed the law in our representative flesh as second Adam then who obeyed the law in him? We!

And finally, when Christ died on the cross tasting the second death, than who died in Him and with Him?

I don't know how it is in England but WHEN POLISH NATIONAL FOOTBALL TEAM WEANS A MATCH...

Likewise, when Jesus came into this world...

There are many texts that prove it. Here is one of them:

Romans 6:6

...

SDA Bible Commentary, comment to 2Cor. 5. 14 where Paul says the same as in Rom 6.6 stating that when One died then also all people died in Him:

“In taking Adam’s place Christ became the head of the human race, and died on the cross as its representative. Thus, in a sense, when He died the entire race died with Him. As He represented all men, so His death stood for the death of all. In Him all men died. This does not, however, mean universal salvation, for each individual sinner must accept the atonement provided by the Saviour in order to make it effective.” (Francis Nichol, The Seventh-day Adventist Bible Commentary)

This truth about our perfect history and death in Christ is the key to understand Romans 6 and Romans 7 where Paul says that we are free from the condemnation of the law:

Rom 6:14

...

Rom 7:4,6

...

Paul tells us here that the law can't no longer condemn us because:

1: We are hidden in Christ who is our perfection and our holiness;

2: Because we already were punished for all our sins and died in Christ.

Let's say I murdered someone and the British law sentenced me to death and I was killed, can any law sentence me and punish again? No!

And, it is in this context Romans 8:1 was written, where Paul says about our freedom in Christ.

Romans 8:1

...

There is only one condition we need to fulfill in order to enjoy the freedom from condemnation:

We have to accept through faith the historic fact that we were in Christ when He lived a perfect life and when He died as us. That's it.

However, in some Bible translations such as KJV in verse 1 you can find additional sentence and condition which suggests that there is no condemnation for those who are not only in Christ but "who walk not after the flesh but after the spirit".

But this sentence does not exist in the oldest manuscripts of the book of Romans which means that it is a scribal addition. Because otherwise we would have to say that salvation and freedom from condemnation is through what?Through our sanctified life which is heresy.

Before we finish there are some important concerns we need to explain:

1. Telling us about this freedom from the power of the law in Christ Paul never means that we are free from keeping God's holy commandments as a standard of christian living.

He is only against using the law as a means of salvation but always uplifts the law as a standard of Christian living.

Rom 3:31

...

It means that as Christians who are in Christ and are free we still are to keep the law of God but not in our own strength and never in order to get to heaven, but as a fruits of the gospel and now with proper motivation, not because of fear but because of love.

2. Although it is true that the whole world, all the people were righteous and died in Christ, it doesn't mean that all would be automatically saved. No, simply because what we have in the first Adam is ours by native rights and what we have in the second Adam is a gift and in order to enjoy any gift it must be accepted and only those who truly accept the gift of holiness, death and freedom in Christ will eventually be literally saved.

3. Because we have the gift of salvation through faith we need to preserve our faith in Jesus until the end.

The problem, however, is that the devil does his best to destroy our faith so that we may loose the gift of salvation in Christ.

So for this reason we need to pray, to study the Bible, to come to church and constantly look at Jesus in order to strengthen our faith, because if we loose faith we loose the gift and our winning position in Christ.

But does it mean that we do all this in order to save us? No, because otherwise the salvation would be through faith in Jesus plus our own efforts, and than Paul would have to write to us the same letter he wrote to Galatians starting it with words: "O foolish ...

SUMMERY

Well, that is the GOSPEL IN A NUTSHELL, a short explanation of the wonderful good news of the gospel of freedom in Christ, freedom from sin, condemnation, death and fear which we all can enjoy as soon as we accept it.

But please, don't forget that in order to receive the full blessing from this most wonderful truth we need to study it, especially the book of Romans, at our homes with Holy Spirit as our great Teacher.

Washington DC Church - SEQUEIRA

I've heard about certain Adventist church in Washington DC. There were about 80 members there. Half of them were white and half black, and they were fighting like cats and dogs. It was so bad that the pastor had to resign. And the next pastor who came there didn't try to unite them begging them please be good to each other. No, every Sabbath he preached the truth of the gospel on the basis of the book of Romans. It took 2 to 3 years but finally they started to respect and love one another. Now the same church is one of the best and most active churches in whole America with over 500 members who are very dedicated to Christ.

When the pastor Sequeira was often asked, How did you do that, he always answers:

"It is not me it is the Gospel of Jesus Christ which is the power of God unto salvation!"

Amen

PRAYER

teologów preferuje pogląd mówiący o tym, że grzesznikami stajemy się dopiero w chwili, gdy zaczynamy popełniać własne grzechy.

Ale, czy niemowlęta, które nie zdążyły jeszcze popełnić własnych grzechów, mogą dzięki temu zasłużyć sobie na miano świętych i bezgrzesznych ludzkich istot? Gdyby to było możliwe, niemowlęta nie umierałyby. Jednak doskonale wiemy, że także one umierają. Jest tak, dlatego że przychodzą one na ten świat już jako grzeszne istoty, przychodzą z wrodzoną grzeszną naturą, której posiadanie sprawia, że zasługują na miano grzesznych istot. Oczywiście niemowlęta te nie są odpowiedzialne za taki stan rzeczy, ale ich wrodzona grzeszność stanowi naturalną konsekwencję ich grzechu w Adamie:

Ps. 51:7

„Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja”.

Jeśli na jabłoni nie ma jeszcze jabłek, to czy to oznacza, że to nie jest jabłoń? Oczywiście, że nie!  Pojawienie się owoców może tylko upewnić nas o tym, że to jest jabłoń.

Podobnie też fakt, że w naszym życiu nie pojawiły się jeszcze się owoce w postaci grzechów, nie oznacza, że nie jesteśmy grzeszni. Grzeszni i skazani na śmierć jesteśmy już od urodzenia, a pojawiające się w trakcie naszego życia grzeszne owoce utwierdzają nas tylko w przekonaniu, że jesteśmy grzeszni.

Rzym. 7:18,20 apostoł Paweł napisał:

Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak;A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który mieszka we mnie.

Pamiętajmy więc, że Chrystus przyszedł zbawić nas nie tylko od tego, co zrobiliśmy i robimy, czyli od naszych grzechów, ale także od tego kim jesteśmy – od grzechu, który w nas mieszka!

Dlaczego w Biblii czytamy, ze Bóg stworzył nas w Adamie „z prochu ziemi”?

Bóg po prostu przewidział, że jako grzeszne istoty będziemy mieli skłonności do tego, by myśleć, iż poradzimy sobie bez Niego. I dlatego stworzył nas z prochu ziemi, abyśmy pamiętali kim bez Niego jesteśmy.

Gdy usłyszałem kiedyś, że mieszkańcy Ugandy, na proch ziemi mówią „umfufu”, pomyślałem, że bez Boga jesteśmy niczym więcej, jak tylko takim dźwięcznie brzmiącym „umfufu”, czyli prochem.

Rzym. 3:23

„Gdyż wszyscy zgrzeszyli  i  brak im chwały Bożej”.

Interesujące jest, że to pierwsze stwierdzenie „wszyscy zgrzeszyli” napisane zostało w greckim zaprzeszłym czasie AORYST, który oznacza coś, co raz na zawsze zdarzyło się w dalekiej przeszłości i należy do historii.

Kiedy to wszyscy zgrzeszyliśmy w czasie przeszłym dokonanym?

Oczywiście, wszyscy zgrzeszyliśmy w Adamie i tylko to mógł mieć tu na myśli autor.

Jednak, Paweł dalej wyjaśnia, że oprócz tego, iż zgrzeszyliśmy w Adamie, to dodatkowo  „brakuje nam chwały Bożej”.

Co to znaczy, że komuś "nie dostaje, albo brakuje chwały Bożej"?

Chwała Boża to inaczej Boży, święty, doskonały charakter. Zatem "brak chwały Bożej" oznacza, że nie dorównujemy doskonałemu Bożemu charakterowi, ponieważ grzeszymy.

Warto pamiętać też i o tym, że to drugie stwierdzenie nie zostało napisane w czasie przeszłym ale teraźniejszym ciągłym.

Jaki z tego wniosek?

Oznacza to, że  my wszyscy, nie tylko w przeszłości zgrzeszyliśmy w Adamie, ale oprócz tego teraz, w czasie teraźniejszym ciągłym, do grzechu w Adamie dodajemy swoje własne grzechy.

Teraz, kiedy Paweł wykazał już to, że wszyscy są grzeszni, dalej w Rzym. 3:19-20 stara się wyjaśnić rolę prawa oraz naszych uczynków w planie zbawienia:

Rzym. 3:19

A wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu (BG: „pod zakonem”)...”.

Abyśmy mogli właściwie zrozumieć ten fragment, musimy wyjaśnić sobie co to znaczy, że znajdujemy się „pod zakonem”?

To, że jesteśmy „pod zakonem” oznacza dokładnie to samo, co znajdowanie się pod prawem państwowym. Świeckie prawo wymaga od nas posłuszeństwa, a jeśli je łamiemy, wówczas skazuje nas i wymierza karę. I do końca życia znajdujemy się pod panowaniem tego prawa. W czasach, w których żył Paweł, być „pod” kimś oznaczało pozbawienie wolności i odnosiło się do  niewolników. Człowiek taki znajdował się pod swoim panem, to znaczy, że był mu poddany, musiał być mu posłuszny i mógł być przez niego karany.

Znając już znaczenie zwrotu „pod zakonem”, przeczytajmy jeszcze raz ten sam fragment:

Rzym. 3:19

A wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu („pod zakonem” BG), aby wszelkie usta były zamknięte i aby świat cały podlegał sądowi Bożemu.

Co mówi zakon do tych, którzy są pod nim, inaczej mówiąc, co zakon mówi do nas wszystkich?

Zakon mówi do nas:

„Nie będziesz miał Bogów innych przede mną”, „pamiętaj na dzień sabatu, aby go święcić”, „nie pożądaj”, „nie kradnij”, „nie kłam” itd.

Zakon mówi do nas „musisz doskonale wypełniać te przykazania przez całe swoje życie, a jeśli nie, to pamiętaj, że zapłatą za ich przestąpienie jest śmierć”.

W jakim celu zakon mówi nam to wszystko?

Prawo zostało dane po to, aby „zamknąć nam usta”, abyśmy w końcu przestali uważać, że sami jesteśmy w stanie dokonać czegoś dla swojego zbawienia.

Ewangelia nie jest dla ludzi dobrych, sprawiedliwych, czy takich którzy starają się być dobrymi, aby zasłużyć sobie na niebo.

Ewangelia może być skuteczna tylko w życiu tych, którzy uświadamiają sobie swoją bezsilność, którzy rozumieją, że bez Chrystusa nie są w stanie wykrzesać z siebie nawet odrobiny autentycznej sprawiedliwości z czystą, pozbawiona egoizmu motywacją.

Czy pozwoliliśmy przykazaniom „zamknąć nam usta” i powstrzymać nas od mówienia i myślenia kategoriami faryzeusza, który modlił się słowami: "Dziękuję ci Boże, że nie jestem jak ten celnik (grzesznik)"?

Taki człowiek nigdy nie zaakceptowałby Ewangelii. Ewangelia staje się dla niego kamieniem obrazy, przeszkodą, dlatego iż on dziękuje Bogu, że jest dobrym człowiekiem, bo płaci dziesięciną, święci sabat i chodzi do kościoła.

I właśnie z tego powodu w Rzym. 3:20 Paweł napisał:

„Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”.

Prawo nie zostało dane po to, aby stanowić sposób na zbawienie, aby przez jego przestrzeganie grzesznik mógł dostąpić zbawienia, gdyż jest to niemożliwe! Prawo miało tylko wykazać naszą grzeszność i w ten sposób doprowadzić nas do Chrystusa.

Apostoł Paweł napisał o tym nie tylko w liście do Rzymian, ale i do Galacjan 2:16:

Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.

W liście Jakuba 1, 23-25, zakon został przyrównany do „lustra”, w którym możemy się przeglądać i dostrzec „brud” naszej grzeszności.

Powiedzmy, że przeglądam się w lustrze i zauważam, że jestem bardzo brudny. Biorę więc to lustro i za wszelką cenę staram się oczyścić z tego brudu, pocierając lustrem swoje brudne ciało. Jak zareagowałby na to człowiek, który byłby świadkiem takiego mojego dziwnego zachowania? Pewnie wymownie wskazałby palcem na czoło i powiedział: „wodą, a nie lustrem!”.

Dlatego, każdy kto próbuje oczyścić się z grzechu przy pomocy uczynków zakonu zasługuje według Pawła na miano człowieka „nierozumnego”, a nawet „głupiego”:

Gal. 3:1-3

O nierozumni („głupi” BG) Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego?Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą?Czy aż tak nierozumni (głupi) jesteście?

Dlaczego żaden człowiek nie może być zbawiony na podstawie swoich własnych uczynków, bez względu na to, jak wiele będzie ich posiadał?

Gal. 3:10

„Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach zakonu, są pod przekleństwem (skazani na zatracenie); napisano bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu”.

Człowiek taki jest przeklęty, nie dlatego że próbuje czynić dobrze, żeby dostać się do nieba, ale dlatego że Bóg nie ma prawa zbawić go w taki sposób, ale tylko przez wiarę w Chrystusa.

Niezwykle ważne jest, abyśmy zwrócili uwagę na to, że Paweł napisał tu, że każdy kto „polega na uczynkach zakonu” jest „przeklęty”,  jeśli „nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu”.

Jeśli dążymy do zbawienia przez przestrzeganie prawa, to jeśli tylko w jednym punkcie to prawo złamaliśmy i nie „wytrwaliśmy” w jego wypełnianiu, jesteśmy skończeni, bo prawo wymaga doskonałego posłuszeństwa w każdym szczególe i przez całe życie!

Żydzi byli ekspertami jeśli chodzi o literę zakonu, o zewnętrzną, teoretyczną znajomość przykazań oraz ich zewnętrzne przestrzeganie, ale nie chcieli uznać, że prawo żądało też posłuszeństwa w myślach.

Dlatego Chrystus musiał im to uświadomić:

Mat. 5:22

„A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd...”.

Mat. 5:28

„... każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim (czyli w umyśle).

Ale nawet jeśli nadal będziemy uważać, że zasługujemy na miano sprawiedliwych, ponieważ jakimś cudem udało się nam zachować przykazania nawet w myślach i to przez całe swoje życie, to musimy pamiętać, że prawo wymaga od nas również czystości motywacji.

Jednak taka bezinteresowność pobudek w czynieniu dobra wymaga wyzbycia się wrodzonego egocentryzmu, a tego własnymi siłami nie jesteśmy w stanie zrealizować.

DROGA DO CHRYSTUSA, wyd. 10, str. 32:

„Możemy schlebiać sobie, jak niegdyś Nikodem, myśląc, że nasze życie jest poprawne, że nasza moralność jest właściwa, że nie mamy potrzeby korzyć się przed Bogiem, jak zwyczajni grzesznicy. Lecz gdy Chrystus oświeci nasze dusze, zobaczymy jak nieczystymi jesteśmy, dostrzeżemy samolubność motywów naszego działania... Wówczas zrozumiemy, że nasza sprawiedliwość jest rzeczywiście "splugawioną szmatą" (Iz.64,6) i jedynie krew Chrystusa może nas oczyścić z grzechów i odrodzić serce na Jego podobieństwo”.

Co Zbawiciel chciał przekazać Nikodemowi i nam mówiąc: „Co się narodziło z ciała ciałem jest?” (Jan 3,6)

Abyśmy mogli to prawidłowo zrozumieć musimy najpierw wyjaśnić sobie, jakie znaczenie ma słowo „ciało”.

Używając tego słowa, Pan Jezus nie mógł mieć na myśli ciała fizycznego, ale naszą upadłą naturę:

Rzym. 7:14

„... ja zaś jestem cielesny, zaprzedany grzechowi”.

Gal. 5:17

„Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi...”.

Gal. 5:24

„A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami”.

A zatem, skoro „ciało” odnosi się do naszej upadłej natury, to znaczy, że Chrystus mówiąc „co się narodziło z ciała, ciałem jest”, chciał dać Nikodemowi i nam powiedzieć, że każdy kto przyszedł na ten świat z upadłą naturą, pozostaje takim i jest niewolnikiem grzechu i sam o własnych siłach nie może stać się świętym. Możliwe jest to tylko wtedy, gdy narodzi się z Ducha.

Dlatego w stosunku do tych, którzy starają się własnymi siłami i w oparciu o własną sprawiedliwość uzyskać zbawienie, apostoł Paweł kieruje bardzo poważne ostrzeżenie:

Gal. 5:4

„Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski”.

Uznanie swojej grzeszności jest czymś bardzo ważnym, ale nawet jeśli spełnimy ten warunek, a nadal nie chcemy uznać swojej bezsilności w uzyskaniu zbawienia własnymi siłami, jeśli nie chcemy uznać sprawiedliwości Chrystusa jako jedynej możliwej zasługi do zbawienia, to „wypadliśmy z łaski” i ciągle jesteśmy jedynie jak te wyschłe kości, które zobaczył w widzeniu prorok Ezechiel.

Proroctwo to znajduje się w 37 rozdziale księgi Ezechiela i z pewnością pozwoli nam nieco lepiej zrozumieć to, kim tak naprawdę jesteśmy bez Boga i kim możemy być jeśli Mu się poddamy.

Przeczytajmy zatem teraz z uwagą treść tego widzenia w przekładzie jednego z dawnych polskich poetów. Czytajmy, pamiętając o tym, że nasze zbawienie, jest od początku do końca zasługą jedynie Jezusa Chrystusa:

DOLINA WYSCHŁYCH KOŚCI

„Tedy mnie tknęła Pańska moc i Boże wichry rzuciły mnie jak lotną strzałę, na wielkie kośćmi zasłane bezdroże. I Duch mnie obwiódł w krąg po tym ugorze, a kości... wszędy suche, wielce białe...

A Pan rzekł do mnie: - Co myślisz, azali może żyć owa kość sucha i mnoga?

Jam rzekł: - Ty Panie wiesz...

On zasię dalej: - Prorokuj białej piszczelów tej fali, mów! Kości suche - słuchajcie Słowa Bożego! To mówi Pan wasz! Natchnę was żywotem, sprawię, że mięso znów na was porośnie. Żyły rozepnę i ścięgna, a potem..., powlokę skórą i dam dech z powrotem, byście wiedziały, żem  ja Pan wasz, koście.

Prorokowałem wedle rozkazania, i oto... wszczął się wielki szum po stepie - gdym prorokował - łoskot, chrzęst, wstawania. Wnet kość do kości sunie się i skłania. Każda w swym stawie siada i czerepie...  I otom widział, jako je pokryły ścięgna i mięsem kość porosła sucha, i zatętniły krwią czerwone żyły, i skórą ciała obleczone były..., ale nie miały do tej pory Ducha...

Wnet Pan rzekł do mnie: - Prorokuj Duchowi, prorokuj synu człowieczy prawdziwie. Niechaj twój język wolę mą wysłowi. Od czterech wiatrów, w ciało co się mrowi tutaj, wioń Duchu, niech wstanie a żywie!

Jako rozkazał takom prorokował, i wnet Duch powiał na tę zrzętą ściernię i wstapił w ciała leżące na pował...  Jakoby wojsko, które naszykował Pan, wstały tłumy liczne, niepomierne!

A Pan, zaś rzekł do mnie: - Kości one suche – synu człowieczy - dom to Izraela. Oto się skarżą: Tracimy otuchę, snać nam już zginąć w oną zawieruchę, co gęstym trupem naszym świat zaściela! Prorokuj przeto – mówi Pan nad Pany – otworzę groby wasze i w dzień cudu na izraelskie was wywiodę łany. A kiedy grób wasz będzie rozłamany, poznacie, żem ja jest Bóg wasz mój ludu.  I kiedy Ducha mojego w was włożę, i gdy was skrzepię, plemię dziś kalecze, gdy na ojczystym odpocząć ugorze dam wam, zaprawdę, poznacie w tej porze, żem ja obiecał i spełnił – Pan rzecze”.

A oto, jakim komentarzem opatrzyła ten bardzo wymowny biblijny fragment  E. WHITE:

“Nazwiska tych, którzy są duchowo martwi, figurują jedynie na listach zborowych, lecz nie są zapisane w księdze żywota Baranka. Przyłączyli się oni do kościoła, ale nie związali się z Panem. Mogą sprawiać wrażenie osób pilnie spełniających pewne obowiązki, mogą być uznani za żywych, ale do wielu z nich (Chrystus mógłby powiedzieć): Masz imię, że żyjesz, a jesteś martwy (Obj. 3:1)”.     (4BC 1166.1)

„Dopóki ożywcze tchnienie Boga nie obudzi duszy, dopóki profesorowie prawdy nie zostaną poruszeni przez zasadę (życia), która pochodzi z nieba... Dopóki nie zaczną pokładać zaufania w sprawiedliwości Chrystusa, jako ich jedynej gwarancji bezpieczeństwa, dopóki nie odzwierciedlą Jego charakteru i nie będą pracować w Jego Duchu, są nadzy - pozbawieni szaty sprawiedliwości Chrystusa.  Często ci, którzy są martwi uważani są za żywych. Pracują nad czymś, co określają mianem zbawienia według ich własnego pojęcia, a nie mają w sobie Boga, sprawiającego w nich i chcenie i wykonanie (Filip. 2:13).  Ci, którzy należą do tej grupy, zostali trafnie przedstawieni jako dolina wyschłych kości, którą Ezechiel ujrzał w widzeniu”. (RH Jan. 17, 1893), (4BC 1166.2)

Podsumowując tę część listu do Rzymian, w której Paweł stara się za wszelką cenę przekonać nas o naszej grzeszności i bezsilności w walce z grzechem i śmiercią, musimy  upewnić się, czy pozwoliliśmy przykazaniom spełnić swoje zadanie i „zamknąć nam usta”, gdyż tylko wtedy będziemy mogli właściwie zrozumieć, przyjąć i docenić prawdę, która jest w Chrystusie.

Abyśmy mogli dostąpić zbawienia, każdy z nas musi w swoim życiu dokonać dwóch niezwykle ważnych odkryć:

Lekarz z Edynburga – dr James Simpson w 1847 roku odkrył, że chloroform może być stosowany w czasie operacji jako środek znieczulający. Odkrycie to przyniosło mu wielką sławę. Ale kiedy wiele lat później został zapytany o to, co uważa za największe odkrycie swojego życia, lekarz  ten zamiast powiedzieć „chloroform”, odparł: „Największym i najważniejszym odkryciem w moim życiu było uświadomienie sobie faktu, że jestem grzesznikiem, i że Jezus Chrystus jest moim Zbawicielem”.

Dopiero wtedy, gdy uznamy swoją grzeszność możemy przyjąć i docenić zbawienie, które dostępne jest tylko przez wiarę w Chrystusa. To właśnie z tego powodu, w Rzym. 3:21-22 Paweł napisał:

Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy,I to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących.

Przedstawienie Ewangelii rozpoczyna Paweł od zwrotu: "ALE TERAZ", co oznacza, że „teraz”, teraz kiedy już pozwoliliśmy prawu postawić sobie diagnozę, teraz, kiedy jesteśmy 100% grzesznikami, bezsilnymi istotami skazanymi na wieczną zagładę, Paweł mówi do nas: "Ale teraz, teraz mam dla was cudowna nowinę!"

Te dwa słowa "ale teraz" mogą stać się też dla nas tarczą chroniąca przed utratą pewności zbawienia.

Tego samego słowa, słowa „teraz” używa Paweł w Rzym. 8,1:

„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie”.

Przypuśćmy, że szatanowi po raz kolejny udaje się namówić nas do grzechu. W tej sytuacji natychmiast podszeptuje nam: "Widzisz, teraz nie zasługujesz na zbawienie, nie jesteś wystarczająco dobry".

Jak wygląda nasza reakcja na takie zarzuty?

Co robisz, gdy czytasz przykazania i zauważasz, że nie przestrzegasz  ich tak jak należy?

Czy w takiej sytuacji zniechęcasz się i mówisz: "Lepiej dać sobie spokój, ja nigdy nie zdołam spełnić tych wymagań?” Czy poddajesz się i przyznajesz szatanowi rację, że faktycznie nie jesteś godny aby dostąpić zbawienia?

Jeśli tak jest, to znaczy, że nadal opierasz swoje zbawienie nie na Chrystusie i Jego sprawiedliwości, ale na swoich uczynkach i ciągle jeszcze nie zezwoliłeś zakonowi „zamknąć twoich ust”.

W sytuacji, kiedy szatan zarzuca ci, że nie zasługujesz na zbawienie możesz powiedzieć: "Tak, jestem grzesznikiem, nie jestem godny, aby być zbawionym i nie czuję się sprawiedliwym. Tak szatanie, masz rację. ALE TERAZ, teraz mam dostęp do Bożej sprawiedliwości przez wiarę!".

Tak może uczynić każdy chrześcijanin, ponieważ nasze zbawienie zasadza się nie na naszej, ale Bożej sprawiedliwości.

W drugim tomie „WYBRANYCH POSELSTW”, na str. 32 i 33, E. WHITE napisała cudowne słowa:

„Przez wiarę w Jego krew, wszyscy mogą stać się doskonałymi w Jezusie Chrystusie. Możemy powiedzieć, że jesteśmy uświęceni, możemy cieszyć się przychylnością Boga.

Nie musimy zamartwiać się o to, co Chrystus i Bóg myślą o nas, ale co Bóg myśli o Chrystusie, działającym w naszym imieniu”. (SM 32 – 33) (fragment z Lekcji  Biblijnych)

A co Bóg myśli o Chrystusie?

Uważa Go za doskonałego reprezentanta ludzkości i dzięki temu w takim samym świetle widzi nas!

Nie mniej jednak ważne jest to, co autorka napisała dalej o tym jaki będzie skutek takiego przekonania:

„Taki człowiek, który poddaje się Chrystusowi w ten sposób, zostaje ukształtowany na wzór Jego charakteru”.

Jeśli tylko akceptujemy tę cudowną prawdę, która jest w Chrystusie, to pomimo tego, że nie jesteśmy jeszcze doskonali, pomimo wad charakteru, błędów, a nawet grzechów jakie popełniamy, to ponieważ Jezus Chrystus jest naszą sprawiedliwością, Bóg patrzy na nas tak jakby widział nie nas, ale Swojego Syna.

Niestety, wielu szczerych chrześcijan, pomimo tego, że wierzą w Chrystusa ciągle jeszcze ma wątpliwości co do tego czy rzeczywiście Bóg ich przyjmuje.

Powiedzmy, że jakiś człowiek kupił sobie za gotówkę coś bardzo drogiego, np. nowy luksusowy samochód, za który bardzo dużo zapłacił, zapłacił pieniędzmi, które odkładał całymi latami. Co pomyślelibyśmy sobie o tym człowieku, gdybyśmy dowiedzieli się, że pomimo tego, że tak wiele za ten samochód zapłacił, to wyszedł z salonu nie przyjmując tego samochodu? Pomyślelibyśmy sobie, że jest niespełna rozumu.

Każdy normalny człowiek na tym świecie zawsze przyjmuje to za co zapłacił, i im więcej zapłacił tym chętniej przyjmuje to, co kupił. A są nawet tacy ludzie, którzy przyjmują to, za co nie zapłacili J.

Skoro więc człowiek przyjmuje zawsze to, za co zapłacił, to jak my chrześcijanie możemy wątpić w to, że Bóg przyjmuje nas, skoro zapłacił za nas „drogą krwią” swojego jedynego Syna:

1 Piotr. 1:18-19

Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego,Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.

SEN

Pewien człowiek, który prowadził kiedyś bardzo grzeszne życie, pomimo tego, że został chrześcijaninem nadal miał wątpliwości, odnośnie tego, czy Bóg wybaczył mu jego grzechy i czy ktoś taki jak on mógłby być zbawiony.

Aż któregoś razu przyśniło mu się, że stał na zewnętrznym dziedzińcu Królestwa Bożego, przed wielką perłową bramą do nieba.

I gdy tak podziwiał wspaniałość tego miejsca, zauważył jak z oddali do bramy zbliżał się zastęp świętych, maszerujących z wielką radością i trzymających w dłoniach sztandary zwycięstwa. Gdy weszli przez bramę do miasta z oddali usłyszał radosny okrzyk powitania.

„Kim oni są?” – zapytał stojącego obok anioła.

„To jest grupa świętych i odważnych proroków” – brzmiała odpowiedź.

Gdy to usłyszał, westchnął głęboko i powiedział: „Biada mi! Nie jestem prorokiem i nigdy nim nie będę, więc nie mogę tam wejść razem z nimi!”.

Po chwili ukazała się kolejna ubrana w śnieżnobiałe lśniące szaty grupa zbawionych, którzy z wyrazem wiecznego szczęścia na swoich twarzach zbliżali się do perłowej bramy.

Gdy weszli do środka, ponownie z oddali słychać było dźwięki cudownej muzyki.

„A kim oni są?” - zaniepokojony ponownie zapytał anioła.

„To jest grupa świętych i pobożnych apostołów” – odparł anioł.

„Biada mi! Nie jestem także apostołem, więc nie mogę tam wejść również z nimi!”.

Ciągle jeszcze czekał w nadziei, że może jakimś cudem uda mu się wejść przez bramę do miasta, ale kolejną grupę zbawionych stanowiła armia świętych męczenników, którzy byli prześladowani i zostali zabici z powodu wiary w Chrystusa, więc do nich też nie mógł się przyłączyć.

I gdy już prawie stracił nadzieję, zauważył, jak z oddali do perłowej bramy zbliżała się bardzo liczna, większa od wszystkich pozostałych razem armia świętych, maszerujących z wielką radością i cudownie śpiewających pochwalne pieśni. Na czele tej wielkiej armii szła kobieta, która była nierządnicą i łotr, który zmarł na krzyżu. A gdy przyjrzał się im dokładniej, zauważył też między nimi króla Manassesa, który „przelał bardzo wiele niewinnej krwi” i zbezcześcił świątynię Bożą, ale potem się nawrócił i został zbawiony.

Gdy ci, którzy należeli do tej grupy, weszli przez bramę do miasta, zdawało się, jak gdyby całe niebo wydało jeden potężny okrzyk radości, a stojący obok anioł powiedział: „To są ci, którzy byli wielkimi grzesznikami, ale zostali zbawieni przez wielką Bożą łaskę!”.

„Chwała niech będzie Bogu!” – zawołał uradowany człowiek, „więc i ja mogę tam wejść razem z nimi!”.

Podobnie i my, jeśli tylko wierzymy w Chrystusa i jeśli w tej wierze wytrwamy do końca, już teraz możemy cieszyć się z tego, że pewnego dnia znajdziemy się w Królestwie Bożym wraz z innymi zbawionymi. Będzie tak, ponieważ dokonaliśmy największego i najważniejszego odkrycia w życiu i zrozumieliśmy oraz uznaliśmy fakt, że jesteśmy grzesznikami, i że Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem. Możemy też cieszyć się z tego, że przez wiarę w Chrystusa, wyłącznie dzięki Jego sprawiedliwości i śmierci uznani zostaliśmy za synów i córki Boga.

1 Jan. 3:1

Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy.

W książce Droga do Chrystusa jest taki piękny cytat, który mówi o tym, że skro już uwierzyliśmy i poddaliśmy swoje życie Panu Jezusowi, to nie możemy już dłużej wątpić i koncentrować się na obawach o swoje zbawienie, ale mamy skupić się na Chrystusie i jego sprawiedliwości, która jest naszym udziałem przez wiarę:

„Wielu prawdziwie szczerych, którzy pragną żyć dla Boga, szatan często prowadzi do zagubienia się w ich własnych błędach i słabościach, a przez oddzielenie ich od Chrystusa ma nadzieję osiągnąć zwycięstwo.

Nie możemy koncentrować się na sobie i żyć w ciągłej niepewności i strachu o nasze zbawienie.

To wszystko odwraca duszę od źródła mocy.

Rozmawiaj i rozmyślaj o Jezusie. A jeśli powierzysz w Jego ręce siebie, On przyniesie ci więcej niż zwycięstwo.

Skoncentrujmy nasz wzrok na Chrystusie, a On nas uratuje. Patrząc na Jezusa jesteśmy bezpieczni. Nic nie może nas wyrwać z Jego rąk”.

Jeśli nasze zbawienie będziemy opierać na własnej sprawiedliwości i na tym, jaki poziom chrześcijaństwa reprezentujemy, a nie na Chrystusie, to może się okazać, że w czasie próby nie mając pewności zbawienia ani przekonania, ze Chrystus jest naszą sprawiedliwością zaprzemy się Go, podobnie jak to uczynił Piotr. Zaprzemy się, bo koncentrując się na sobie a nie na Chrystusie, będzie nam się wydawać, że nie jesteśmy jeszcze dość dobrzy i sprawiedliwi, by móc umrzeć z przeświadczeniem o tym, że z pewnością znajdziemy się w gronie zbawionych.

W nawiązaniu do tego, pastor Jack Sequeira opowiadał kiedyś o pewnym smutnym zdarzeniu, które miało miejsce w Etiopii. Brat  Sequeira w tym samym czasie pracował w Etiopii jako kaznodzieja i sam był świadkiem tych przykrych wydarzeń.

W 1974 roku w kraju tym miała miejsce rewolucja marksistowska. W wyniku tego, władzę w tym kraju przejęli komuniści, zamykając w różnych obozach koncentracyjnych wszystkich młodych wyznawców naszego kościoła w liczbie około 8 tysięcy. Następnie zmuszali ich do pracy w sobotę, a oprócz tego kazali im podnieść lewą rękę i powiedzieć, że Bóg jest oszustem, a Chrystus diabłem. Za odmowę groziła śmierć przez ukamienowanie lub rozstrzelanie. Warto przy tej okazji zastanowić się nad tym, co my zrobilibyśmy w takiej sytuacji? Czy wolelibyśmy raczej cierpieć i umrzeć niż zaprzeć się Chrystusa i znieważyć Boga? Może trudno w to uwierzyć, ale spośród tych 8 tysięcy młodych adwentystów tylko jeden młody człowiek odmówił wykonywania pracy w sobotę i nie wypowiedział bluźnierstwa przeciwko Bogu i Chrystusowi! Tylko jedna osoba!

Gdy po 2 latach komuniści uwolnili wszystkich tych młodych ludzi, nasi pastorzy próbowali dowiedzieć się, dlaczego oprócz jednej osoby, wszyscy złamali czwarte przykazanie i zaparli się Chrystusa?

W wyniku przeprowadzonych wielu rozmów okazało się, że było tak, ponieważ każdy z nich myślał, iż jeśli w takim momencie straciłby życie, to nie znalazłby się w gronie zbawionych. Wszyscy ci młodzi ludzie nie czuli się dość dobrzy, dość sprawiedliwi, by mieć pewność zbawienia. Uczucia mówiły im, że gdyby wówczas zginęli, to przy takim poziomie uświęcenia nie mogliby być zbawieni. Bali się umrzeć dla Chrystusa, bo jeszcze wtedy wszyscy – oprócz tego jednego – nie rozumieli ewangelii. Dodatkowo, wydawało im się, że zapierając się Chrystusa popełnili grzech niewybaczalny.

Gdy jednak później poproszono pastora Sequeirę, aby przedstawił im poselstwo o zbawieniu wyłącznie przez wiarę w Chrystusa na podstawie listu do Rzymian, i gdy zrozumieli jak wielka jest Boża miłość, i że Chrystus nie odrzuca ich pomimo tego, że się Go zaparli, wówczas ci sami młodzi adwentyści byli w stanie chętnie cierpieć a nawet oddać dla Chrystusa swoje życie.

I tak na przykład, jedna z dziewcząt, która liczyła sobie 15 lat i była już po chrzcie, została wydana komunistom przez własnych rodziców, dlatego że nadal była chrześcijanką. Z tego powodu umieszczono ją w więzieniu. A więzienia w Afryce w niczym nie przypominają naszych więzień. Na trzy miesiące zakuto ją w dyby i umieszczono w czymś, co przypominało raczej chlew niż więzienie. Zagłodzono ją niemal na śmierć i w tym czasie nie pozwolono jej wyjść nawet do ubikacji. Pomimo tego jednak nie zaparła się Chrystusa.

W końcu, jeden z żołnierzy, rozdrażniony jej uporem, zdjął z niej dyby, złapał za kark i powiedział: „Daję ci pięć minut na zaparcie się Chrystusa. Jeśli tego nie zrobisz, zabiję cię!”

Na co ona odparła: „Nie potrzebuję pięciu minut, możesz zabić mnie już teraz, bo oprócz tego doczesnego życia nie możesz odebrać mi nic więcej, nie możesz pozbawić mnie pokoju, jaki daje mi Pan Jezus”.

Rozdrażniony jej uporem żołnierz, rzucił ją na ziemię i skoczył na nią, łamiąc jej kręgosłup. Ta dzielna dziewczyna przeżyła wprawdzie to doświadczenie, ale od tamtej pory jest sparaliżowana. Nadal jednak cieszy się wewnętrznym pokojem, a jej paraliż dla wielu ludzi stanowi świadectwo wiary i mocy ewangelii – prawdy i miłości Bożej, która przyniosła jej wolność nie tylko od grzechu i śmierci, ale też od lęku przed śmiercią.

Jeśli zaś chodzi o tego młodego adwentystę, który wcześniej jako jedyny spośród 8 tysięcy nie zaparł się Chrystusa, to Bóg uchronił go przed śmiercią i obecnie pracuje w Szwecji jako lekarz.

To smutne doświadczenie świadczy o tym, jak ważne jest należyte zrozumienie i akceptacja prawdy, która jest w Chrystusie, jak istotne jest poleganie wyłącznie na sprawiedliwości Zbawiciela w dążeniu do zbawienia.

Zgodnie z tym, co mówi Słowo Boże, my także staniemy kiedyś w obliczu prześladowań, a niektórzy z nas nawet śmierci. A kiedy ten czas nastanie czucia będą nam wtedy mówić, że jeszcze nie jesteśmy dość dobrzy, żeby już umierać, posiadając przy tym pewność zbawienia.

Ale jeśli będziemy koncentrować się na Chrystusie, Jego miłości i sprawiedliwości, która jest nam przypisana przez wiarę, wówczas, nawet gdy staniemy w obliczu śmierci, Duch Święty przypomni nam o tym, że przecież już „teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie”, Duch Święty przypomni nam słowa Jezusa Chrystusa z  Ew. Jana 5:24: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł z śmierci do żywota”.

Jeśli więc będziemy patrzeć nie na siebie, ale na Chrystusa i wierzyć Bożym obietnicom, wtedy nigdy nie zaprzemy się naszego Zbawiciela, nie zniesławimy też Boga i żaden dekret, nawet dekret śmierci nie zmusi nas do pracy w sabat. Nikt nie zmusi nas do pracy w sobotę, gdyż znając głębię ewangelii będziemy świadomi tego, że sabat nie jest już tylko pamiątką stworzenia, ale w Chrystusie ten święty dzień nabiera znacznie głębszego znaczenia.

Amen.