Repent from self-righteousness, for our God is gracious.

Dhanadhis

Parable of Jesus • Sermon • Submitted 5 years ago

Luke 15:11–32

0 ratings

· 59 views

Repent from self-righteousness, for our God is gracious.

Notes

Transcript

Sermon Tone Analysis

Emotion

Language

Social

View more →

Repent from self-righteousness, for our God is gracious.

The Lord be with you! [and also with you] Thank God that I have a chance to share God's words with all of you this afternoon.

เป็นสิทธิพิเศษและความชื่นชมยินดีที่ได้มีโอกาสมาแบ่งปันพระวจนะของพระเจ้ากับพี่น้องในบ่ายวันนี้ และแท้จริงแล้วพระเจ้าก็ทรงประทับอยู่กับพี่น้องที่นี่ในบ่ายวันนี้เช่นกัน

It is such a great privilege for all of us here today; to share and receive God's words, even for myself who sharing God's words today, at the same time, also receive His words. It is because พระเจ้าทรงประทับอยู่กับเรา ในบ่ายวันนี้ "The Lord is here with us."

ให้เราร่วมใจกัน น้อมใจกันเข้าหาพระเจ้าในคำอธิษฐานครับ

Let us turn to the Lord in prayer. Father, open our mind and heart to receive your holy words this afternoon. I pray that your words will be the good seeds that are sowed into the good and fertile soils. In Jesus name I pray.

Introduction

Some years ago in a church in England, the pastor noticed that a former burglar was kneeling at the communion rail beside a judge of the Supreme Court of England, the very judge who, years before, had sentenced the burglar to seven years in prison. After his release, the burglar had been converted to Christ and had become a Christian worker.

After the service, as the judge and the pastor walked home together,

the judge asked, "Did you see who was kneeling beside me at the communion rail?"

"Yes," replied the pastor, "but I didn't know that you noticed."

The two men walked on in silence for a few moments, and then the judge said, "What a miracle of grace!"

The pastor nodded in agreement, "Yes, what a marvelous miracle of grace!" It is only by His grace and mercy that leads this burglar to repent and become our brother in Christ!!!

Trouble in the Text:

[Slide 2] The Prodigal Son

ถ้าจะพูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับ พระคุณ และความรักของพระเจ้าที่มีต่อคนบาป ที่กลับใจ คงไม่มีเรื่องไหนจะเด่นเท่ากับเรื่อง บุตรน้อยหลงหาย และเป็นเวลาพันกว่าปี ที่คริสเตียน เรียกเรื่องบุตรน้อยหลงหายว่า เป็นพระกิตติคุณซ้อนอยู่ในพระกิตติคุณ เป็นเรื่องราวของข่าวดี ซ้อนอยู่ในข่าวดี ความหมายถึงว่า เป็นเรื่องข่าวประเสริฐ ที่บันทีึกอยู่ในพระธรรมลูกา

The Christian tradition recognizes parable of the prodigal son as the Gospel within the Gospel for thousands of years. One of the reasons might because this parable talks about the unimaginable grace and the great mercy of this Father who may represent God the Father to the underserved younger son. This story is so famous that even those who are non-believer might be heard about it. Then what else can we, as the children of God, can learn from this parable?

ความจริงแล้ว พระเยซูทรงเล่าเรื่องนี้ เพื่อตอบโต้กับ ฟาริสี และธรรมาจารย์ที่กล่าวหาพระเยซูว่า รับประทานและต้อนรับคนบาป

In fact, Jesus, who is the Jewish rabbi, told this parable in response to the complaints from the Pharisees and the scribes. We can find this in Luke 15:1-2.

[Slide 3] Verse 1-2

Luke 15: 1-2

And the Pharisees and the scribes grumbled, saying, “This man receives sinners and eats with them.”

1ในเวลา‍นั้นบรร‌ดาคน‍เก็บ‍ภาษีและพวกคน‍บาปเข้า‍มาใกล้เพื่อจะฟังพระ‍องค์ 2พวกฟาริสีและพวกธรร‌มา‌จารย์ก็บ่นว่า “คน‍นี้ต้อน‍รับคน‍บาปและกินด้วย‍กันกับเขา”

เป็นการต่อว่าพระเยซูว่า รับไบคนนี้แปลก ไม่เข้าพวก ไปใช้เวลา และเป็นเพื่อนกับคนบาป สงสัย รับไบคนนี้ ไม่เห็นความสำคัญกับความบาป ที่พวกเค้าทำ ไม่เหมือนพวกเรา เราต้องแสดงให้เห็นว่า เราไม่ยอมรับในความบาปของเค้า ไม่คบหาสมาคมด้วย ต้องตัดคนบาปเหล่านี้ออกไปจากชุมชนของเรา

Indeed, Jesus, not only eats with tax collectors and sinners. He also eats with Pharisee as well, in Luke 11.

[Slide 4] One Parable, three Stories

In response to these complaints, Jesus decides to tell them the parable which is comprised of three stories, (1) the lost sheep (2) the lost coin and (3) the lost sons.

Verse 3 พระ‍เยซูจึงตรัสอุปมาต่อ‍ไป‍นี้ให้พวก‍เขาฟังว่า. If we read carefully in the original language, the "parable" in Luke 15:3 is in a singular form. The story of the lost sons is actually the third story within this one parable.

The story of the lost sons is actually telling about the two brothers; the elder son and the youngest son. This story is the climax of the first two stories, the lost sheep - lost outside the home into the wilderness. Whereas the lost coin, this woman didn't go out to the market and lost her coin, instead she dropped the coin inside the house. The third story, Jesus tells the story of two lost brothers. Both are lost, one lost outside the home and another lost inside the house.

The lost sons' scene is set in the Jewish village, right in the middle of the Jewish community. We could imagine this community related to our Thai community village in our old day, in the upcountry. People knew one another well in this village, not like our life here today. They grew up together, they spend time together in this village. Whatever happens to one family, the whole village's member know. This family in Jesus' parable, probably is the wealthy family in this village. He owns lands, cattle, slaves, and workers. He must be wealthy and somebody in the village. So I assume that everybody in this village knows him well.

In this parable, Jesus uses a patriarch father figure to represent God, the father, and Jesus himself at the center of the story. Jesus uses the best possible figure in this story that human could be related to God. But Jesus redefines this father figure to act in a certain way that makes the listeners' jaw drop.

The father has two sons. I believe that this younger one is probably an immature, self-centered person. He found his life in this village is so dull. So he decided to leave this community. He asked the inheritance from his father, as though he wishes for his father's death. In middle eastern culture, the heritage will be distributed to sons, only the father's death or knowing that he is going to die. The act of the younger son brings shame to the father, especially to his father. If this action happens to the patriarch father at that time, this son probably will be slammed on his face, cut off from the family, and face the difficult consequences. Instead of angry, this father proceeds this angry into grace and allow his son to own his shares. We can imagine that those who are listeners might listen to this story with upset and probably yelling while listening to what this son's action. The younger son broke the law and tradition. Moreover, he broke his relationship with his father!!!

Verse 13

ต่อ‍มาไม่กี่วัน บุตรคน‍เล็กนั้นก็รวบ‍รวมทุก‍สิ่งทุก‍อย่างแล้วเดิน‍ทางไปยังเมืองไกล และผลาญทรัพย์‍สินของตนที่‍นั่นด้วยการใช้ชีวิตแบบฟุ่ม‌เฟือย

The word "gather all he had" means liquidates all the properties, cattle, and lands into cash, within a few days. He is probably rushing to sell off the heritages because he knows that it is unacceptable to the community. He broke the relationship with his father and brought shame to the family. He needs to make a move, leave this community as quickly as he can.

He lives a luxurious life and wastes all his wealth.

[Slide 5] Herd the pigs

The younger son lost all his wealth in the gentile land, why we know that is the gentile land. Because he has the work as the pig-herder. He falls into the deepest and darkest hour in his life. He has to pay the price for his own choice. He lost everything!!! He is physically lost in the faraway land, outside of his house. He is actually lost in a relationship with his father. He does not want anything to do with his father.

Even his life fall to the deepest, to herd the pig - unclean animal. He did not get paid from this job. He is hungry to the point to eat the food of the pig.

[Slide 6] Verse 17-19

เมื่อเขาสำนึก‍ตัวได้ จึงพูดว่า ‘ลูก‍จ้างของพ่อไม่ว่าจะมีมากสักแค่‍ไหนก็ยังมีอาหารเหลือ‍เฟือ แต่ข้ากลับต้องมาอด‍ตายที่‍นี่ 18ข้าน่าจะลุก‍ขึ้นไปหาพ่อ และพูดกับท่านว่า “พ่อ ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย 19ไม่สม‍ควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีก‍ต่อ‍ไป ขอโปรดให้ลูกอยู่ในฐานะของลูก‍จ้างคนหนึ่งของท่านเถิด” ’

Thai bible translates as เมื่อเขาสำนึก‍ตัวได้

But the original language should mean ได้สติ ได้คิด มีสติขึ้นมา

He actually not yet repent, he just wants to fill his stomach. So probably this would be the last card that he can play. He plans to come back to his father, not as a son because what he did was extremely bring great shame to his father. He just wants to be his father's servant, to get food and get paid. So that he may return all the wealth back. Rabbi will know, because the phrase ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่าน, Jesus intends to use precisely the same as what Pharaoh said to Moses after the eighth plague. Pharaoh didn't repent, he just said to manipulate Moses, in Exodus 10:16

16ฟา‌โรห์ทรงรีบให้คนไปตามตัวโม‌เสสและอา‌โรนเข้า‍เฝ้าแล้วตรัสว่า “เราได้ทำบาปต่อพระ‍ยาห์‌เวห์พระ‍เจ้าของเจ้าและต่อเจ้าทั้ง‍สองด้วย 17ขอเจ้ายกโทษบาปครั้ง‍นี้ให้เราสักครั้งหนึ่งเถิด จงวิง‍วอนพระ‍ยาห์‌เวห์พระ‍เจ้าของเจ้า เพื่อพระ‍องค์จะโปรดให้ความตายนี้พ้นไปจากเรา”

ลูกชายคนเล็กยังคงต้องการพิสูจน์ตัวของเค้า ด้วยงาน ในเมื่อคงไม่มีใครจ้างเค้าให้ทำงานเพื่อแลกกับเงินเดิือน เค้าจึงคิดว่า กลับไปทำงานให้กับพ่อดีกว่า อย่างน้อยพ่อคงจะจ้างเค้าไว้ให้ทำงาน ให้เค้าได้รับการฝีึกฝน และเค้าจะได้เก็บเงินเพื่อชดเชยกับเงินที่เค้าสูญเสียไป อาจจะใช้เวลามากกว่ายี่สิบปีกว่าจะสามารถชดเชยทรัพย์สินที่เค้าผลาญหมดไป

The younger son still wants to prove himself with his work, get trained - having enough food, and earn wages to restore his wealth. No one here is going to hire and pay him anyway.

ลูกคนเล็ก ยังคงเข้าใจว่า ปัญหาของเค้าคือเรื่องเงิน เค้ายังไม่ตระหนักว่า แท้จริงแล้วรากของปัญหาคือ ความสัมพันธ์ของเขากับคุณพ่อ ไม่ใช่เรื่องเงิน เค้าต้องการดำเนินชีวิตของเค้าเอง โดยไม่ต้องการคุณพ่อ

หลายครั้งเมื่อเราเผชิญกับปัญหาที่เกิดจากตัวเรานั้น เรามักจะมองไปที่อาการของมัน แต่ไม่เข้าใจถึงรากของปัญหาที่แท้จริง

He still thinks that the root of the problem is money. He does not realize that the source of the problem is the broken relationship with his father.

[Slide 7] The elder son refuses to join the party

ไม่เพียงน้องชายคนเล็กที่หลงหาย บุตรชายอีกคนที่หลงหาย ก็คือ พี่ชายคนโต เค้าหลงหายในบ้านของพ่อเค้าเอง

ลูกชายคนโต ดูเหมือนว่าจะเชื่อฟัง และเป็นลูกที่ดีของพ่อ ช่วยงานพ่อทุกอย่างที่พ่อให้ช่วย แต่เค้าทำสิ่งนี้เพื่อ ตัวของเค้าเองต่างหาก เมื่อเค้าเห็นคุณพ่อ จัดงานเฉลิมฉลอง เชิญคนทั้งหมู่บ้านมาร่วมด้วย แน่นอนเค้าย่อมไม่พอใจ เพราะเค้าไม่เข้าใจ คุณพ่อของเค้า

Not only the younger son is lost. Actually, the elder son is also lost. He keeps all the law and being a good son with the wrong motive. But he does not have the right relationship with his father. Verse 29

"แต่เขาบอกบิดาว่า ‘พ่อ ดู‍ซิ ลูกรับ‍ใช้พ่อมากี่ปีแล้ว และไม่เคยละ‌เมิดคำ‍บัญชาของพ่อสักข้อ‍หนึ่ง แต่พ่อก็ไม่เคยให้แม้แต่ลูกแพะสักตัว‍หนึ่งแก่ลูก เพื่อเลี้ยง‍ฉลองกับเพื่อน‍ฝูง"

จริงแล้ว เค้าก็ไม่ได้สนใจ หรือรักคุณพ่อเลย พระเยซู คริสต์ทรงเปรียบเทียบเค้ากับ ฟาริสี และธรรมาจารย์ที่บ่นต่อว่า พระองค์ท่ี่ทรงต้อนรับคนบาป และรับประทานอาหารกับคนเก็บภาษี

Indeed, he does care about his father at all, the same as his younger brother. He refused to join his father's celebration.

เป็นการไม่ให้เกียรติกับคุณพ่อเค้าอย่างมาก เค้าทำเหมือนกับน้องชายคนเล็กที่ขอแบ่งมรดกในส่วนของเค้า ในขณะที่พ่อยังแข็งแรง และมีชีวิตอยู่

In the middle eastern culture, the son who refused to join his father's celebration brings great shame to the father in the community. As I mention, the whole village comes to the celebration.

In today context, it is the same as the son shouting and quarreling with his father in front of the wedding ceremony, in front of the whole guests.

Not only he does not care for his father and brings great shame to him. He also does not recognize the younger son as his brother.

Verse 30 แต่กับลูกคน‍นี้ของพ่อซึ่งผลาญสมบัติของพ่อด้วยการคบกับพวกหญิง‍โส‌เภ‌ณี พ่อกลับฆ่าลูกวัวอ้วน‍พีเพื่อเลี้ยงมัน’

He did call the younger son as ลูกคน‍นี้ของพ่อ. And he even overcharges the younger son with การคบกับพวกหญิง‍โส‌เภ‌ณี. The text indeed tells us only he lives the extravagance life in the foreign land. The elder son compares himself with, the younger son with his own self-righteousness and fall into the trap to look the others worst than it should be.

The elder son also lost, though physically with the father, inside the house.

He keeps all the law and tradition, but he misses the most essential thing - a right relationship with his father.

He broke a relationship with the father.

ลูกชายทั้งสองคน หลงหายเหมือนกัน เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เอาความต้องการของตนเองเป็นใหญ่ ไม่สนใจและละเลยคุณพ่อเค้าไม่ต้องการความสัมพันธ์ของเค้ากับคุณพ่อ นอกจากไม่สนใจแล้ว เค้ายังดูถูกคุณพ่อของเค้าเอง การกระทำของเค้า เป็นการไม่ให้เกียรติคุณพ่อของเค้าเลย

Trouble in the world:

[Slide 8] Prodigal sons

I believe that each of us here, through our life journey, we may assume to be both the younger son and the elder son. We want to live our life as if we are the center of the universe.

ผลของการดำเนินชีวิต โดยยึดตนเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล เอาพระเจ้าออกไปจากชีวิตของเรา ไม่สนใจพระเจ้า ต้องการเพียงทำตามความต้องการของตนเอง

In marriage life, we define our marriage to fulfill our desire and self-fulfillment. Marriage is all about to meet our goal, personal profit, and gain. Marriage is merely the contract ธุรกรรมสัญญา, not covenant พันธสัญญา. Some are ready to leave the marriage if the partners could not satisfy their needs and personal satisfaction. Some are ready to break the relationship. The same of the younger son who is willing to break the relationship with his father, to pursue his satisfying lifestyle. There is no longer God in their marriage, they assume or wish that God is dead, the same as the younger son did.

Human uses all the resources, his energy, power, wealth which actually inherited from God in extravagance lifestyle. Physically, we destroy this earth, destroy the environment. If we look around us, this is what happens to all of us. Recently, we are facing the pm 2.5 crisis from any irresponsibility of certain group of people. Plastic wastes are everywhere, in the ocean, in the river and even in the fish that we eat.

In politics, this country is deeply divided. Politicians do not act and make policy based on the common good. Corruption is widely accepted.

At the global scale, there is trade war going on between China and the US, the tension of war between Iran and the US. All of these are the consequences of sin. When human turn away from God and want things in our own way. And sin will drive us to deeper and deeper until human lose everything, even their own soul.

We live in the faraway land the same as the younger son did and lived as if there is no father, who inherits all these resources to us. Eventually, we will waste all our heritage. And indeed, we lose our good heritages from God to Satan, the enemy of God.

Spiritually, at the individual level, we live to maximize our own benefits and pleasure. For those who are a younger son, human break the law and tradition. Sexual immorality, lie. We mistreat one another and no longer consider others as our brother and sister who share this world together.

For Christians in the church, probably we come to church regularly, serve the Lord, in ministry. But we are like the elder son, who continue to rely on his self-righteousness.

Do we serve the Lord with the right motive?

Are we serve for the blessings from God, like the elder son?

Do we like to compare our ministry with one another?

Drive for success in ministry as if it is our own trophy even at the cost of other members.

Do we serve out of love for the members and love of God or we want to success and being recognized in the community.

Do we have compassion for those who fall and trap?

When is the last time that we have the close communion with God?

We are lost in God's house.

[Slide 9] Cave Rescue Operation

Last week was just the first anniversary of the rescue operation.

Moo-Pa academy's team trapped in the deep cave, Khun Nam Nang Non last year. They were trapped in the cave for 6 days, over 120 hours. When I reflect on this lost. It reminds me of the condition of our humanity. We are lost like those 13 people of Moo Pha Academy. We have to go deeper and deeper inside the dark, wet of the cave, desperately, the water outside keeps going up and face us to go deeper and deeper in our sin. Toward the end of our life, we found ourselves in despair, in pain, wounded, bitterness in our life. Life is miserable, and nothing can find joy. If you are in this situation, you are lost.

Grace in the Text:

[Slide 10] The Prodigal Son

We can see the grace of God through this compassionate father figure in Jesus' story. Though Jesus uses the figure of a father in the middle east context, but this Father also did something that contradicts to the patriarch in those days. First, he graciously allows the younger son to receive his share while he is still healthy and alive. Second he keeps watching for his son to return from afar, day in day out because he knows that this son will eventually fail and return home.

I just had a discussion recently with a retired couple from Singapore and discussed about their rebellious daughter at the age of 24, young, energetic, full of pride and success driven. For this season of parenting, their daughter does not listen to them anymore. As a parent, sometimes we have to let our children go and learn the life lesson through their journey. Parents only can pray for them and be gracious and available for them whenever they return and come back home.

In this story, through grace, this father broke all the taboos in the Jewish society. The second thing that he broke was, he runs in front of the public to receive his son toward the edge of the village. And when he found his son, he kisses his son!!! This is not the act of the father in those days. This is likely the act of mother. Father probably stay in the house and remains calm and listen to what the son who will have anything to confess before him.

It is undignified for the elder in the Eastern eyes to run in public.

Aristotle said, "Great man never run in public."

[Slide 11] Verse 20

Verse 20

แล้วเขาก็ลุก‍ขึ้นไปหาบิดา แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาก็เห็นเขาและมีใจสงสาร จึงวิ่งออกไปกอดคอและจูบแก้มของเขา

This father run down the road in the village.

This act will draw attention to those in the village.

The road in the village is narrow.

The houses stay tightly knitted to one another to save the land that full of rock.

Some Jewish literature even mentions that they can use the piece of wood to cross through the windows of the opposite house.

When the father runs down the road toward the son who is going to enter the village, all the village members will know.

Why the father runs; some of the commentators said he runs to meet his son, out of "compassion." The same word that Aj. Andrew mentioned last week in the parable of the good Samaritan when the good samaritan meets the half-dead man on the street, σπλαγχνίζομαι splanchnizomai.

It is the same word that describes Jesus in the Gospel when he heals the sick and compassionate to the crowd that they are like sheep without the shepherd.

Why with the compassion for his son, the father has to run down the road, pay the price of this undignified act, shame to the public. He actually runs down the road, to be the first person to meet his son to save him from condemnation.

In that culture, a Jewish son who lost his inheritance among gentiles would have been subject to a ceremony on his return to the village called the kezazah,

[Slide 12] Kezazah

Kezazah, in which the villagers would have broken a large pot filled with burned nuts at his feet and yelled at him, telling him that he was now cut off from his people. This ceremony was performed when a Jewish man left the community, went and lived with the Gentiles, and lost his wealth.

When he came back, he would go to the city gates, and the older men would throw down a pot in front of the young man - symbolizing the broken relationship that now existed between the community and this 'sinner.' This separated him from his family, his community, and his faith.

So when the father runs, it's at least partly because he wants to reach the son before the rest of the village can get to him. He is literally running to save him. Instead of subjecting him to the utter shame of the kezazah, he embraces him, shows the village that his son is forgiven, and then moves to quickly restore him through the killing of the fattened calf – another moment that would have had the audience's heads spinning. The entire village would have attended a feast that night, and the son would have been publicly restored – the son who was dead, made alive again.

We remember when the younger son, eventually the son realizes that he's going to starve to death, and it's this realization, rather than actual repentance, which drives him to leave the farm and travel back to his father's village.

We know this because of the difference between what he plans to say (v18-19), and what he actually means when he's confronted with the compassion and grace of his dad (v21).

He leaves out the offer of working as a hired servant because he instantly realizes that the father's grace covers any need to try to work his way back into the family.

He set off still trying to control and manipulate the situation, but when he saw his father's love, he finally surrendered that control.

That is the moment of repentance.

Repent means acceptance of being found การกลับใจ คือการยอมจำนนต่อความช่วยเหลือ ที่พระเจ้าหาเราจนเจอ การกลับใจ จึงหมายถึงการยอมจำนนต่อพระคุณพระเจ้า และรับพระคุณพระเจ้าด้วยความเต็มใจ

Grace in the world:

In our Anglican service book, after we receive the communion (page 45) The presider will say "ข้าแต่พระบิดาในสวรรค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอบพระคุณและสรรเสริญพระองค์ เพราะว่าเมื่อข้าพระองค์ทั้งหลายยังอยู่ไกล พระองค์ทรงมาพบข้าพระองค์ทั้งหลายในพระบุตร และนำข้าพระองค์ทั้งหลายกลับบ้าน…โดยการสิ้นพระชนม์ และการทรงพระชนม์ พระคริสต์ได้ประกาศความรักของพระองค์ ได้ประทานพระคุณให้แก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย "

พระเยซู ทรงเห็นเราแต่ไกล พระองค์ยอมจ่ายราคา เพื่อการคืนดี ความอับอายที่เราจะได้รับเมื่อเรากำลังจะเดินกลับเข้าหมู่บ้าน กลับกลายเป็นความอับอาย และเจ็บปวดของพระองค์เองที่ไม้กางเขน

พระองค์กำลังบอกกับ ฟารีสี และธรรมาจารย์ว่า

Spending time with the publicans and sinners was part of Jesus’ mission:

Mark 2:17 “...เราไม่‍ได้มาเพื่อเรียกคนชอบ‍ธรรม แต่มาเรียกคน‍บาป”

“I have not come to call the righteous, but sinners” (Mark 2:17).

If Jesus was to reach the lost, He must have some contact with them. He went to where the need was because “it is not healthy who need a doctor, but the sick.” Praise the Lord, the Great Physician makes house calls.

Sitting at Tax collectors, sinners' dinner table, Jesus may have broken some societal taboos,

but His presence there shows that He looked beyond culture to people’s hearts.

Whereas the Pharisees wrote people off simply because of their profession or their past, Jesus looked past all that and saw their need.

Jesus also transcended culture when He conversed with the Samaritan woman at the well—even His disciples were surprised by that one ().

Jesus forgives an immoral woman in ,

He helps a Syro-Phoenician woman in ,

He touches a leper in ,

and He enters Zacchaeus’s house in Luke 19.

Jesus came to save sinners (Luke 19:10).

The fact that Jesus saw individuals, not just their labels, no doubt inspired them to know Him better.

เล่าเรื่องอาจารย์ มาค์ท ชาน

They recognized Jesus as a righteous man, a man of God—the miracles He performed bore witness to that—and they saw His compassion and sincerity.

หลายครั้งเราก็จำเป็น ต้องทำเหมือนกับพระเยซูคริสต์ ยอมรับคำวิพากวิจารณ์ และการกล่าวหา เล่าเรื่องอาจารย์ มาค์ท ชาน

Jesus didn’t let social status or cultural norms dictate His relationships with people. As the Good Shepherd, He sought the lost sheep wherever they had strayed. When Matthew hosted the dinner party, Jesus gladly accepted the invitation. It was a wonderful opportunity to share the good news of the kingdom with those who most needed to hear (see Matthew 4:23). Yes, He would be criticized for His actions, but what prophet ever lived without criticism?

Jesus transcended cultural norms and was not above spending time with the outcasts of society.

He spoke truth to sinners and loved them; He offered them hope, based on their repentance and faith in Himself (Mark 1:15).

ฟาริสีมองหาการกลับใจ ที่ต้องแสดงออก จากภายนอก การสำนึกผิด การสารภาพบาปกับพระเจ้า และการชดใช้ในการความผิดที่ได้ทำ

Jesus showed us that we shouldn’t let cultural norms dictate who we evangelize. The sick need a physician. Lost sheep need a shepherd. Are we praying the Lord of the harvest to send laborers into the field (Luke 10:2)? Are we willing to go ourselves?

แต่สำหรับพระเยซู คริสต์ พระองค์ทรงให้ความสำคัญกับสิ่งที่อยู่ภายใน การกลับใจต้องเริ่มต้นจากภายใน ออกสู่ภายนอก

Unlike the Pharisees, Jesus didn’t require people to change before coming to Him. He sought them out, met them where they were, and extended grace to them in their circumstances.

The change would come to those who accepted Christ, but it would be from the inside out. Jesus knew better than anyone that the kindness of God leads sinners to repentance (Romans 2:4).

Repent means acceptance of being found การกลับใจ คือการยอมจำนนต่อความช่วยเหลือ ที่พระเจ้าหาเราจนเจอ

การกลับใจ จึงหมายถึงการยอมจำนนต่อพระคุณพระเจ้า ตระหนักว่า เราไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ และรับพระคุณพระเจ้าด้วยความเต็มใจ

In the rescue operation of the Moo Pha academy, these football team people, could not help themselves to get out of the cave. They desperately receive this help from the rescue teams, who are specialist in cave diving.

This rescue resembles the act of grace. They have to accept of being found. The only thing they can do is simply receive it and flow with the rescuers without any of his work, the same as the lost sheep, the lost coin and the lost sons.

They were lost and were found.

Conclusion:

[Slide 13] Henri Nouwen

Henri Nouwen, a Dutch priest, professor, spiritual leader and theologian, who died in 1996 said about the prodigal son.

ตลอดชั่วชีวิตของผม ผมพยายาม ดิ้นรน ที่จะพบพระเจ้า รุ้จักพระเจ้า และรักพระองค์ ผมพยายามอย่างมากที่จะระมัดระวังรักษาชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณ อธิษฐานอย่างสม่ำเสมอ ทำสิ่งดีเพื่อผู้อื่น อ่านพระคัมภีร์ และดำเนินชีวิตอย่างระมัดระวัง ไม่ให้ตกไปในการทดลองทำบาป ถึงแม้ว่าผมล้มลง หลายต่อหลายครั้ง แต่ผมก็ยังคงพยายามทำสิ่งเหล่านี้ต่อไป แม้ผมจะรู้ว่าผมทำไม่ได้ก็ตาม และแทบจะหมดหวังกับตัวเอง

“For most of my life, I have struggled to find God, to know God, to love God. I have tried hard to follow the guidelines of the spiritual life—pray always, work for others, read the Scriptures—and to avoid the many temptations to dissipate myself. I have failed many times but ever tried again, even when I was close to despair.

แต่สำหรับผมในตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิต ผมเริ่มสงสัยว่า ผมได้ตระหนักหรือไม่ว่า ในระหว่างที่ผมพยายามทำสิ่งเหล่านั้นอยู่ พระเจ้าก็ยังคงพยายามตามหาผม พระองค์อยากจะมาทำความรู้จักกับผม และรักผม

คำถามจึงไม่ใช่อยู่ที่ว่า เราจะพบพระเจ้าได้อย่างไร แต่เราจะยอมให้พระเจ้าพบเราหรือไม่ต่างหาก

คำถามจึงไม่ใช่อยู่ที่ว่า เราจะรู้จักพระเจ้าได้อย่างไร แต่ เราจะยอมให้ พระเจ้ารู้จักเราหรือไม่ต่างหาก

และประการสุดท้าย

คำถามจึงไม่ใช่อยู่ที่ว่า เราจะรักพระองค์ได้อย่างไร แต่ เราจะยอมให้ พระเจ้ารักเราหรือไม่ต่างหาก

พระองค์ทรงทอดพระเนตร เห็นเราแต่ไกล พระองค์พยายามที่จะเข้ามาหาเรา และปราถนาที่จะนำเรากลับบ้าน

Now I wonder whether I have sufficiently realized that during all this time, God has been trying to find me, to know me, and to love me. The question is not “How am I to find God?” but “How am I to let myself be found by him?” The question is not “How am I to know God?” but “How am I to let myself be known by God?” And, finally, the question is not “How am I to love God?” but “How am I to let myself be loved by God?” God is looking into the distance for me, trying to find me, and longing to bring me home.”

― Henri J.M. Nouwen, The Return of the Prodigal Son: A Story of Homecoming

Repentance means acceptance of being found by God.

การกลับใจ คือการยอมจำนนต่อความช่วยเหลือ ที่พระเจ้าหาเราจนเจอ

The story that I told you earlier continues like this.

[Slide 14] The Prodigal Son

In the introduction of my sermon, about the pastor and the judge.

After the service, as the judge and the pastor walked home together, the judge asked, "Did you see who was kneeling beside me at the communion rail?" "Yes," replied the pastor, "but I didn't know that you noticed." The two men walked on in silence for a few moments, and then the judge said, "What a miracle of grace!" The pastor nodded in agreement, "Yes, what a marvelous miracle of grace!"

Then the judge said, "But to whom do you refer?" The pastor replied, "Why do the conversion of that convict." The judge said, "But I was not referring to him. I was thinking of myself." "What do you mean?" the pastor asked.

The judge replied, "That burglar knew how much he needed Christ to save him from his sins. But look at me. I was taught from childhood to live as a gentleman, to keep my word, to say my prayers, to go to church. I went through Oxford, took my degrees, was called to the bar, and eventually became a judge. Pastor, nothing but the grace of God, could have caused me to admit that I was a sinner on a level with that burglar. It took much more grace to forgive me for all my pride and self-righteousness, to get me to admit that I was no better in the eyes of God than that convict whom I had sent to prison."

ครั้งแรกที่ผมอ่านเรื่องนี้ ในขณะเตรียมคำเทศนา ผมก็คงคิดเหมือนกับศิษยาภิบาลท่านนี้ จากจิตใต้สำนึกของเรา เรามักจะคิดว่าเราเป็นเหมือนผู้พิพากษา น้อยคน จะคิดว่าตัวเองเป็น อดีตโจรที่กลับใจคนนั้น

พระเยซูเช่นกัน รู้ว่า ฟารีสี และธรรมาจารย์ก็มีความคิดนี้เหมือนกับเรา พระองค์ทรงรู้ว่า จิตใจ และความคิดของมนุษย์ นั้นก็เต็มไปด้วยการล่อลวง และหลอกตัวเอง

คำอุปมาเรื่องบุตรน้อยหลงหายจึงช่วยเตือนใจเรา เสมอถึงการกลับใจ

The first time that I listen to this story, I unintentionally, in my subconsciously, think the same as the pastor and most of the time, may refer myself to be the judge, not the burglar. Do you think the same as I do? If yes, we are actually the same as the Pharisees and scribes that Jesus teaches in this parable, in Luke 15. Human's hearts are deceitful even to own selves. And Jesus knows it. "

การกลับใจที่แท้จริง คือการที่เราได้พบกับพระเยซู เมื่อเรารู้ว่าไม่มีสิ่งใดในชีวิตของเราที่จะสามารถช่วยเราให้พ้นจากการพิพากษา ลงโทษในความบาปของเรา และไม่มีสิ่งใดในชีวิตของเราที่ทำให้เราได้รับความพอพระทัยจากพระเจ้าได้

The true repentance is when we were found in Christ when we truly realize that nothing that we can do to earn and gain His favor and take away the wrath of the judgment and punishment for our sins.

พระเยซู ทรงเห็นเราแต่ไกล พระองค์ยอมจ่ายราคา เพื่อการคืนดี

Jesus as the good Father in , see us afar and feel compassionate for us when

โดยความอับอาย และ ความเจ็บปวดของพระองค์ที่ไม้กางเขน ทำให้เราได้คืนดีกับพระเจ้าพระบิดา และได้รับสถานะใหม่ ในฐานะลูกชาย และลูกสาวของพระเจ้า เราเป็นลูกที่รักของพระองค์ ไม่ต้องเป็นทาส หรือคนรับใช้อีกต่อไป

we turn to him and reconcile us to the right status as the children of God, not a slave or his servant.

Jesus as the good Father in , see us afar and feel compassionate for us when we turn to him and reconcile us to the right status as the children of God, not a slave or his servant.

we turn to him and reconcile us to the right status as the children of God, not a slave or his servant.

This Father runs from afar without shame and gives up his dignity to receive us home. Jesus, through the humiliating and embarrassment on the cross, pays the high price as the Father.

พระเยซูตั้งใจที่จะจบเรื่องบุตรน้อยหลงหาย โดยไม่ได้ระบุว่า พี่ชายคนโตตัดสินใจอย่างไร เค้าจะกลับใจ และกลับไปร่วมงานเฉลิมฉลองที่คุณพ่อจัดขึ้นด้วยความชื่นชมยินดี ร่วมกับคุณพ่อ หรือยังคงเลือกที่จะไม่เข้าร่วมงานเฉลิมฉลอง

Jesus intends to end this story by leaving it for the open for the listener whether the elder son is willing to join the celebration with the father. The father came out from the feast, ready shame to ask and beg for the elder son to have joy with him. This feast is not for the younger son. The younger son does not deserve. This feast is to honor and joy with the father that he found his son.

พระเยซูให้ฟาริสีและ ธรรมาจารย์เป็นผู้เขียนตอนจบเอง ว่าเค้าจะตัดสินใจให้จบละครเรื่องนี้อย่างไร

Jesus leaves the answer open for the Pharisees and scribes to end this story by themselves.

สำหรับเราล่ะครับ เราอยากให้เรื่องนี้จบลงอย่างไร

What about us? How we would like this story to be ended.

มีคำกล่าวที่ว่า ในโลกนี้มีคนอยู่สองประเภท คนประเภทแรก คือคนบาป ที่คิดว่าเค้าเป็นนักบุญ และ คนอีกกลุ่มหนึ่งคือ นักบุญ ที่ตระหนักว่าเค้าคือคนบาป

There are two kinds of people in the world; sinners who think they are saints, and saints who know they are sinners.

ขอพระเจ้าทรงเมตตาเปิดตาใจเรา ให้เรารับรู้ว่าเราเป็นใคร พระคริสต์ และโดยพระคุณของพระองค์ทรงนำเราสู่การกลับใจอย่างแท้จริง อาเมน

May God opens our eyes, to see who we really are in Christ and leads us to the true repentance. Amen.

Related Media

Related Sermons