Teksgedeelte:  1 Kor 15: 35-49

Teksvers:  1 Kor 15: 42-43

Tema:  God troos ons by die dood en daarna.

Heidelbergse Kategismus:  Sondag 22.

Dr AJ Krüger, Barberton

Geliefdes in onse Here Jesus Christus.

Die Christen se siening:

·      Van die dood

·      asook die lewe na die dood,

 is ‘n kardinale deel van sy geloof!

Die dood hou vir elkeen van ons ‘n mindere of meerdere mate van verskrikking en/of vrees in.

Dit is ook nie sonder rede nie:  want liggaam en siel is deur God geskep:

·      As ‘n eenheid

·      Iets wat saam hoort.

·      En die dood is niks anders as ‘n uitmekaarskeur van dit wat saamhoort.

Inderdaad sou die gedagte aan die dood onhanteerbaar gewees het as ons nie deur God getroos was in hierdie saak nie.  Nie net die vrees vir die dood onhanteerbaar gewees het nie;  ook die vrees vir die lot van die mens daarna:  want die mens het ‘n ewigheidsbesef.  Die mens weet dit in sy diepste wese: die dood is nie die einde nie!  Daar is meer. Die ewigheid wag op ons! En as die ewigheid nie met God ingegaan word nie, dan is dit ‘n groot, donker gat, wat vrees wek!

En daarom pak die Heidelbergse Kategismus hierdie saak op unieke wyse aan in Sondag 22:

Dit laat naamlik baie klem val op troos:

·      Watter troos gee opstanding...?

·      Watter troos skep jy uit die ewige lewe...?

Troos, by die hartseer, verbreking, verskrikking en vrees wat met die dood gepaard gaan!

Ja, troos sodat die verskrikking en vrees kan verdwyn en daar nie meer getreur word asof daar geen troos moontlik is nie!

‘n Noukeurige lees van die Heidelbergse Kategismus wys eintlik 3 sake aan wat bespreek word:

·      Troos deur die siel wat na die dood na Christus gaan

·      Troos van die opstanding van die liggaam en

·      Troos van die ewige lewe.

Ons gee vervolgens aan elkeen hiervan aandag.

Eerstens dan:  Troos deur die wete dat my siel na die dood na Christus gaan.

Wat is die mens se siel?

·      Die mens se siel is niks anders as sy diepste wese nie.

·      Dit is die setel van die bewuste.

·      Dit is waarmee hy kontak maak met God en met my medemens.

Die Bybel noem hierdie essensie van die mens - wat die dier nie het nie –

• terwyl die mens met sy liggaam verenig is, “siel”. Dus: tydens hierdie lewe.
• Maar, na die dood word dit genoem “gees”.

Die gees is dus ‘n ontliggaamde mens hoewel dit in essensie dieselfde is as die siel. 

In die spreektaal gebruik ons die twee as sinonieme.

Dit is hierdie innerlike mens wat deur God met onsterflikheid beklee is, anders as die uiterlike mens of liggaam – wat sterflik is.

En dit is nou die eerste troos vir die gelowige wanneer hy by die dood staan:  sy eie,  of die van ‘n geliefde.  Daardie essensie van die mens gaan by die sterwe na God toe as die mens in Christus geheilig was.

Dus:  In gewone taal:  As hy/sy ‘n gelowige was.  Iemand was wat geweet het Jesus het vir sy sondes betaal aan die kruis.  En natuurlik:  Daarvolgens gelewe het as hy die tyd daartoe gehad het.  Want ja, dit is moontlik om ‘n lewe van ongeloof te leef, en op sterfbed tot bekering geroep te word.  En steeds gaan jou siel by die dood na God.  Onmiddellik!

Kan jy sien, br/sr?

Troos!

Genade!

Want die ongelowige se siel is onmiddellik in die hel. In die ewige verderf.  Sonder kans op bekering. 

Hierdie Bybelse waarheid plaas ook ‘n groot verantwoordelikheid op mens wat Evangelie hoor. Want geen mens ken die dag sy sterwe nie.  Die saak met God en jou siel kan dus nie maar uitgestel word tot “eendag” nie!  Nee!  Nóú is die dag.  Nóú is die geleentheid.  Die Heilige Gees wek jou nóú, vandág, op tot bekering, geloof en ‘n heilige lewe!  As’t ware ‘n lewe wat ‘n skadubeeld is van die lewe wat aanbreek met die wederkoms van Jesus.

Tweedens: Troos deur opstanding  van die van die liggaam:

Daar is ‘n miskonsepsie (wat nog van die ou Griekse filosofie kom) dat die mens se siel alleen belangrik is.  Dat die liggaam onbelangrik is.  Niks kan egter verder verwyder wees van die Bybelse waarheid nie!

Nee!  Die mens se liggaam is belangrik.  So belangrik dat God selfs ons liggame – wat in graf weggebêre is – op ‘n dag in die toekoms (met die wederkoms) sal opwek!

Dit is om hierdie rede dat die Christelike begrafnis ‘n belangrike deel uitmaak van ons geloofslewe.

Ons leef in ‘n tyd waar daar al meer en meer aandrang is op verassing (spasie vir grafte is min, ens).  Verassing spreek egter ‘n siening wat sê dat die liggaam onbelangrik is.  Eintlik:  Veragting van die liggaam.  Want jy onderwerp dit (simbolies) aan die lot van die liggaam van hulle wat in die helse vuur gewerp word.  Jy verbrand dit.

Daarteenoor sê die Christelike begrafnis:  Ons het die vertroue, die troos, dat ons geliefde, wie se liggaam vir God belangrik is, ook liggaamlik weer gaan opstaan.

Die Skrif vergelyk dit met ‘n koringkorrel in die grond.  Niemand sal dink dat die koringkorrel en koringaar dieselfde lyk nie!  Só verskil ons huidige liggaam van die verheerlikte liggaam van eendag. Maar die essensie van die twee bly dieselfde.

Daarom:  Die begrafnis is ‘n weglê van iemand  met die hoop op die opstanding in ‘n verheerlikte liggaam.  Sonder die pyn, smart en aanvegtinge van hierdie lewe.  “Verheerlikte” beteken: gelykvormig aan die liggaam van die opgestane Jesus.

Die tempel van die Heilige Gees is inderdaad nie minderwaardig nie, maar by God belangrik.

En derdens: Ons het as gelowiges ook die troos van die ewige lewe.

Hiermee word verwys na die wederkoms van ons Here Jesus Christus.

Op dáárdie dag, in ‘n oogwink, sal die opgewekte herskape liggaam herenig word met die siel.  En dan is die nuwe hemel en nuwe aarde ons erfenis.

Die nuwe aarde waarvan die Bybel praat is niks anders nie as hierdie einste aarde wat ons nou bewoon.  Maar ook dit word deur God herskep. En, bevry van die sonde en die mag van die sonde, sal ons híér tot in ewigheid saam met God woon, in sy teenwoordigheid, weer soos in die paradys. 

Om dan volkome toegewyd tot sy eer te leef.  Uit Hom, deur Hom en tot Hom.

‘n Vreugdevolle diens.  Nie meer (soos nou soms) uit verantwoordelikheidsbesef nie, maar volkome toegewyd, vol van vreugde in ons God. 

Want die sonde sal ons nie meer kan wegtrek van ons lewensdoel nie. Die versoekinge van hierdie lewe bestaan dan nie meer nie.

Geliefdes,

Die dood het sy mag verloor.

Dit het ons laat sidder, maar nou laat dit ons nie meer bevrees nie, want ons is deur God getroos!

Hy droog self ons trane af.

Amen.

Teksgedeelte:  Job 2: 1-10 en Rm 3: 9-31

Teksvers:  Rm 3 :21

Heidelbergse Kategismus:  Sondag 23

Tema:  Geregverdig in Christus deur die geloof.

Dr AJ Krüger, Barberton

Geliefdes in onse Here Jesus Christus.

Die Heidelbergse Kategismus het ons die afgelope weke gelei om die 12 artikels te ondersoek.

Ons het gekyk na die betekenis van: Ek glo in God die Vader, God die Seun en God die Heilige Gees.  Ons het geleer van die kerk, die laaste oordeel, ens.

Nou word daar ‘n vraag gevra wat byna uit lyn lyk: “Wat baat dit jou dat jy dit alles glo?”

En tog is dit nie sommer so ‘n vragie wat ‘n mens byna ongesiens by mens kan laat verbygaan nie!

Inteendeel, dit dwing ‘n mens om te gaan stilstaan en te gaan vra na die sin van jou lewe en lewenspraktyk.  Want ons belydenis - soos vervat in die 12 artikels - lei tot ‘n spesifieke lewenswyse, gebaseer op spesifieke beginsels.  Daar is dinge wat jy óf doen óf laat.  Wat is nou die voordeel wat jy kry uit hierdie geloof wat jou doene en late bepaal?

Voordeel van die geloof

Job se vrou het die voordeel/bate van die geloof gaan soek in materiële voordeel. Sy het Job se welvaart gesien, en aangeneem:  So word Job beloon vir sy geloof.

Toe hulle wêreld begin verkrummel, loën sy God.   Hy het dan geen waarde meer nie.

Enige een wat God se waarde soek in materiële dinge, loop op ‘n donker afgrond af.  Want dit is ‘n feit dat rampe en teëspoed op ons pad kom.  God beloof in die Bybel net:  geen bomenslike dinge sal op ons pad kom nie (I Kor 10:13).  Rampe en teëspoed kom op ons pad.  Daarom moet jou geloof jou eintlik die hemele help inkyk.  Ja, ‘n geopende hemel met Jesus Christus aan regterhand van die Vader, laat jou die waarde van die geloof besef.  Want die geloof het ewigheidsbetekenis.  Ja, dit help jou in hierdie lewe.  Dit dra jou (in voor -en teëspoed), maar net om een rede: Die geloof verseker jou dat jy voor God geregverdig is, ook wat die ewigheid betref!!

Dié “regverdig” het eintlik ‘n juridiese karakter.  Dit kom uit hoftaal.  Die beeld is die een van die regter wat oordeel moet uitspreek oor aangeklaagde, en in hierdie geval is dit dan: Vrygespreek! Regverdig! Onskuldig!  AL het al die getuienis wat gelewer is daarop gewys dat jy so skuldig is as wat kan wees!

Dit is daarom dat Paulus kan jubel (en ons saam met hom) in Rm: 8.

Wat is nou ons gevolgtrekking oor al hierdie dinge?  Dit:  God is vir ons wie kan dan teen ons wees?  Hy het sy eie Seun nie gespaar nie, maar Hom oorgelewer om ons almal te red.  Sal Hy ons dan nie al die ander dinge saam met Hom uit genade skenk nie? 
Wie kan die uitverkorenes van God aankla?  God self spreek hulle vry.  Wie kan ons veroordeel?  Wie kan ons van die liefde van Christus skei?  Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard?  Hiervan is ek oortuig:  geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

God het ons vrygespreek.  Dít is die bate van die geloof.  Ons het die ewige lewe!

Maar as die Heidelbergse Kategismus nou die feit van die vryspraak gestel het, dit genoem het as die bate van die geloof, dan volg daar onmiddellik:  “Hoe?”  Hoe realiseer dié vryspraak?

En hierdie “hoe” is ‘n terugbring aarde toe.  Want kyk net na die taal van die Kategismus:  My gewete kla my aan:

• Ek het gesondig;
• teen al die gebooie van God;
• swaar;
• nie een gehou nie;
• Ek is gedurigdeur steeds tot die kwaad geneig.

Dié taal laat dit byna voel asof daar nie ‘n moontlikheid bestaan van regverdiging van die mens voor God nie! 

Maar dit is alles net om ons te bring by JESUS CHRISTUS.

Ja, om die soeklig op Hóm te laat val  Die moontlikheid van ‘n eie verdienste van die mens by sy regverdiging word in kiem gesmoor. 

En kyk nou net die teenoorgestelde tipe taal wat van Jesus gebruik word:

• genoegdoening;
• geregtigheid;
• heiligheid;
• gehoorsaam volbring;
• nooit sonde gehad.

En dít is hoe ons geregverdig is: Deurdat God Jesus se regverdigheid aan ons skenk. Hy gee vir ons nie wat ons verdien nie, maar wat Jesus verdien.  En God reken Jesus se heiligheid aan ons toe.

Wat is die bate van die geloof?

• Geregverdig asof ek self soos Jesus dit verdien het.
• Terwyl ek niks daarvan verdien nie. 

Vrygespreek!

Daar is mense wat dink – hoekom weet ‘n mens nie, want dit het geen Bybelse grond daarvoor nie – dat alle mense uiteindelik tog ewige lewe sal beërwe.

Asof God se liefde maak dat niemand die hel sal sien nie. Niks is verder van die waarheid nie! Daarom lê hierdie Sondag twee keer die klem: 

• “...vir sover ek hierdie weldaad met ‘n gelowige hart aanneem” en 
• “...slegs deur die geloof aanneem en my eie maak...”

Dit beteken:  Regverdiging word voorafgegaan deur wedergeboorte en bekering.

Wedergeboorte is God se vrye daad van genade waarin Hy deur die Heilige Gees lewe wek in dooie harte.  Bekering is die wedergeborene se verantwoordelikheid.  Sy reaksie op die wedergeboorte.  Dit is wat ons bely by belydenisaflegging, naamlik dat ek glo. 

• Dat ek weet Jesus Christus het nie net vir ander nie, maar ook vir my gesterf.
• Dat my geloof die net kennis is nie, maar ook ‘n vaste vertroue.
• Dat my geloof voete kry.

Omdat bekering voorafgegaan word deur wedergeboorte kan die bekering of geloof nooit ons verdienste wees nie  Ons bekering bring nie vryspraak nie, maar is die gevolg van die wedergeboorte, en daarom is ons vrygespreek.  Omdat ons deur God wederbaar is, en gevolglik glo!

Onthou: Wedergeboorte en bekering  is soos twee kante van ‘n muntstuk. Daarom kan bekering nie sonder wedergeboorte plaasvind nie, en ook wedergeboorte nie sonder bekering nie.  ‘n Christen is wedergebore, ‘n Christen is bekeer tot God.  En leef dan uit God se versekering:  Jy is vrygespreek, geregverdig.

Geliefdes,

Die bate van die geloof is nie in geld te mete nie, maar in vrede.  Die sielevrede van hom wat die versoeningswoord hoor:  “Jou sondes is vergewe,  jy is regverdig verklaar deur God self!”

Amen.