Blijven danken, zelfs onder het bidden

Introductie

Paulus schrijft deze eerste brief nadat hij uit Tessalonika is gevlucht, via Berea naar Athene. Hij heeft hevige tegenstand gekregen bij de stichting van de gemeente. Er werden valse aanklachten tegen hen vervaardigd.De enige aanklacht die waar was luidt alsvolgt: Deze mensen die de wereld in rep en roer gebracht hebben, zijn nu hier.

De grote vraag is dan natuurlijk: “Wat hebben ze gedaan om de wereld in rep en roer te kunnen brengen?” Hebben ze wellicht een opstoot tegen de Romeinen veroorzaakt. Hebben ze wapens gesmeed om zo de overheerser schade toe te brengen. Hebben ze - net als nu wereldwijd gebeurt- massaal protestmarsen georganiseerd die uitmonden in een woedende en oncontroleerbare massa vandalen? Niks van dat alles. Ze hebben de schriften geopend. Ze hebben uit het oude testament gelezen en deze verklaard. En een groep joden uit de synagoge was overtuigd. Godvrezende Grieken sloten zich bij hen aan en vooraanstaande vrouwen besloten massaal de knieen te buigen en zich toe te wijden aan de zaak van Christus.. De boodschap was geloofwaardig genoeg, krachtig genoeg en levend genoeg om hun leven hiervoor om te gooien. Geen kleine stap, maar zeer de moeite waard.

Dit had de ongehoorzame joden - dat wil zeggen: de mensen met een hard hart- jaloers gemaakt. Daarom de leugens en het bedrog en de vervolging. Het lijkt de protestantse gemeente van Aruba wel vandaag aan de dag. Want hier heb je ook ongehoorzame en gehoorzame mensen, en de scheiding wordt steeds groter, en het kan je wel eens strijd gaan kosten.

De gemeente had het zwaar. Aan alle kanten werden de gelovigen tegen gewerkt. Ze waren nog maar net tot geloof gekomen of Paulus en Silas moesten al weg. Ze kregen geen kans om de pasbekeerden te helpen om te groeien in geloof. Ze waren een startende gemeente en meteen al vacant. zonder leiders en predikanten.

Eerst probeert Paulus het nog in Berea, maar hoewel het woord daar nog meer bekeerlingen geeft, is de strijd van uit Tessalonica nog niet over. Ze komen 75 km verderop om Paulus en Silas te vervolgen. Daarom vluchtte Paulus weg naar Athene, maar Silas en Timoteus bleven in Berea om daar te preken en te werken.

Dat is de reden en achtergrond van deze brief die Paulus besluit te schrijven aan de domineeloze kerk te Tessalonika . In de brief motiveert hij de christenen om ondanks de tegenstand hun geestelijke leven te ontwikkelen. Niet te buigen voor de vijand maar hun hoofden op te heffen.

Het motief van ons verblijden

Het eerste dat van groot belang is voor het behoud en de ontwikkeling van ons persoonlijke geloof als onderdeel van de gemeente is: Verblijd u ten alle tijden. Dat is in ieder geval Paulus advies aan de christenen in Tessalonica. Maar hoe kan Paulus nu verwachten van de gemeenteleden, dat ze zich zullen verblijden? Hij was er toch bij toen de opstand, en de verwarring gesticht werd? Hij is er zelfs voor gevlucht en op het nippertje ontsnapt. Het is toch logisch dat die verwarring en angst die er leeft bij de gemeenteleden, een eerlijke plaats krijgt? Het is me nogal wat om zo vervolgd te worden voor een overtuiging. Paulus begrijpt toch zeker wel dat zij in een crisis zitten? Een gemeente crisis, maar ook een persoonlijke geloofscrisis. Het geloof is nog zo kwetsbaar, dat nieuwe leven is nog zo teer als een heel klein stekje. Dat moet beschermd worden, gekoesterd worden, verzorgd worden. En nu is de gemeente aan haar lot overgelaten. Gedoemd om te mislukken. Geen leiderschap, geen prediker, geen pastoraat, geen discipelschap. Er gebeurt eigenlijk niks in de gemeente behalve dat de gelovigen geintimideerd en bang gemaakt worden. Gedoemd om te mislukken,zeggen alle gemeente-groei boeken. Er is sterk leiderschap nodig, er is gezond onderwijs nodig. De gemeente kan niet zonder discipelschap en onderwijs-momenten.

En dan komt Timotheus ( Hij was de persoonlijke bode om deze boodschap over te brengen) met deze 1e brief ( na maanden niks gehoord te hebben en aan hun lot te zijn overgelaten) en dan zegt ie: “Weest altijd blij.” Maak dat je blij bent.

Ik hoor je denken: Paulus heeft makkelijk praten: die zit in Athene. Veilig en ver weg. Maar zo is het niet. Hij heeft aan het begin van die brief al meteen geschreven: In mijn hart ben ik bij jullie al zijn we lijfelijk gescheiden ( 1 Thess 2:17) Ze zijn van de mensen in Tessalinica gaan houden (1 Thess 2:8) En de gemeente deed het tegen alle verwachting in: wonderwel. Ze groeiden, getuigden, evangeliseerden, bedreven zending. Mensen kwamen tot geloof! Dat betekent: Zielen worden gered voor de poorten van de Hel vandaan! Zondaren kwamen tot Christus. Er is niks mooiers en groters. Trouwens dat is het doel van de kerk ook! Leven in gemeenschap met God, elkaar en dienstbaar zijn aan de wereld. Dienstbaar door het evangelie!

Als je daar over nadenkt en je ziet wat je geloofsleven uitwerkt in de mensen om je heen. En hoe je groeit in je relatie met God, dan ben heb je een reden om blij te zijn. Je ziet God aan het werk, Je kunt mensenlevens zien veranderen door de kracht van de Heilige Geest. Als je geloof levend is en handen en voeten krijgt is er reden om blij te zijn. Daar wijst Paulus op. Dat je blij moet zijn dat God nog werkt. Dat zielen nog worden gewonnen voor Christus. Dat het evangelie nog verteld wordt, gelooft wordt, aanvaard wordt. ALs je op jezelf en de omstandigheden ziet, vergeet je haast dat God wonderen doet. Dat Hij nog werkt. En dat Zijn werk de reden is van de reactie van de wereld. Want waar God werkt, gaat de duivel door ongehoorzame, of goddeloze mensen heen problemen veroorzaken. Ze kunnen lid zijn van de kerk, dat zegt niks. Ze waren ook lid van de synagoge en brachten vervolging en problemen voor de nieuw gelovigen. Mag ik je eraan herinneren dat het de Joodse dominees waren ( rabbi’s en de hoge raad) die Jezus uiteindelijk dood wilden hebben en er alles voor deden ( zelfs liegen en bedriegen ) om dit voor elkaar te krijgen!

Kijk daar niet naar zegt Paulus. Focus daar niet op! Zie op Jezus; de Leidsman en voleinder van ons geloof(Hebr 12:2).

Het motief voor ons gebed

Maar Paulus roept niet alleen op om blij te zijn. Er is werk aan de winkel, zeker in je persoonlijke leven. Bidden dus.En niet eventjes een keertje, nee bidt zonder ophouden. Dus met een blij hart bidden. Gods wil zoeken, Zijn aangezicht zoeken, vraag wat je nodig hebt om aan Gods verwachting te kunnen voldoen. Het is makkelijk om te zeggen: dat lukt me nooit! Wat God van me wil is voor mij onbereikbaar, onmogelijk. Wellicht is dat naar de mens gesproken waar, maar Wat belooft de Bijbel ons? Alles is mogelijk voor wie gelooft (Jezus woorden in Markus 9) En wat zegt Paulus: Ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft ( Phil 4:13 )

In onze gemeente is nood! De stad wil uw niet langer dat ik als dominee aanblijf! Ze willen dat ik wegga. Nou voor u bij de pakken neer gaat zitten, weest blij! Want God werkt in ons midden en daar is de duivel niet blij mee. Laten we blij zijn over dat God in ons midden werkt en mensen toevoegt. Maar daar houdt het niet op. Laten we bidden! Bidden dat Gods wil gebeuren zal. Dat Hij de overwinning behalen zal. Wat komen we tekort, wat hebben we nodig? Schrijf op, benoem het, en bidt ervoor. Jezus zij vraag in Mijn naam en het zal u ten deel vallen van de Vader die in de Hemelen woont. (Joh 14:13)

John 14:13 NBG1951

13 en wat gij ook vraagt in mijn naam, Ik zal het doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt worde.

Bidt erom, volhard in uw gebed, en stop niet na vanavond, maar vraag iedere keer opnieuw totdat God u er vrede en rust over geeft of u het ontvangen heeft. Bidt zonder ophouden betekend niet dat u niets anders meer kunt doen. Het betekend dat u niet stopt voor u het van de Vader heeft gehoord:

1 stop maar met vragen: Mijn genade is u genoeg( Paulus kreeg dat antwoord toen hij vroeg of God een lichamelijk ongemakt -doorn in zijn vlees- wilde wegnemen.

of

2 Hier heb je het. Alsjeblieft, zoals je vroeg. ( Joh 14:14 )

John 14:14 NBG1951

14 Indien gij Mij iets vraagt in mijn naam, Ik zal het doen.

Het motief voor ons danken

Er wordt nog een punt genoemd: we moeten ons verblijden, we behoren te blijven bidden zodat we zullen zien dat God Leeft, hoort en werkt. Hij is een betrokken God. Maar tegelijkertijd zegt Paulus: dankt onder dit alles. Dankt onder het verblijden, dankt onder het bidden. Maar danken doe je toch pas als je het gekregen hebt?

Laat me het zo stellen: besef je niet, wat je allemaal al reeds gekregen hebt? Het grootste gevaar is dat je je blindstaart op een ding dat je wilt hebben, of nodig denkt te hebben dat je al het andere al vergeten bent. Kijk uit want dan kan je verlangen zomaar ongezonde porties aannemen. Voor je het weet is dat nog het enige dat je voor ogen hebt. En mettertijd vergeet je de goedheid van God.

Besef dit goed: Elke dag dat je leeft met wat je hebt en (nog niet hebt) wat je weet en ( nog niet weet) is een groot cadeau van God.

In het derde hoofdstuk van het boek klaagliederen ( de naam zegt het al; boek voor klaagzangen) staat een bijzonder vers. (Lam 3:22)

Lamentations 3:22 NBG1951

22 Het zijn de gunstbewijzen des Heren, dat wij niet omgekomen zijn, want zijn barmhartigheden houden niet op,

Zie je dat? Ja maar ik wil dit, en het is geen leven zonder dat? U voelt mijn pijn niet! Even een stap terug: Waar heb je dan recht op in dit leven? wat heb je dan verdiend? Wat is er dan aan jou om te beslissen? Of je je nu wel of niet onderworpen hebt aan de Heere Jezus. Alles wat je hebt en alles wat je bent is enkel en alleen genade! Je gezondheid of gedeeltelijke gezondheid, Gods genade. Je rijkdom of je er nu tevreden mee bent of niet: genade; je man of vrouw : genade ( ik weet dat je er soms anders over denk ;) maar toch! Je kinderen genade! En als je iets niet hebt, is het geen gebrek van Gods kant! Het is niet zo dat God bij jou of mij in het krijt staat! Ik wist mij geroepen voor de taak van predikant hier op Aruba; De Heere heeft zegen op zegen gegeven! Maar het is al 5 jaar ellende! Er is strijd! Ik ben meer dan eens moe geraakt van dit alles en zeg wel eens: ALs ik dit van te voren geweten had, was ik nooit gekomen! Maar God riep mij! En als God zegt: Peter; weg wezen, het is klaar hier, dan moet ik gaan! Ik heb geen recht van spreken; Ik heb geen vakbond die tegen God kan zeggen: Wij gaan niet akkoord!

God is de Heere! Hij heeft het voor het zeggen! Hij is Soeverein! We mogen danken voor alles dat wij hebben. ZOals in het vers in klaagliederen staat: Het zijn de Gunstbijwijzen van de heer dat wij nog leven! WOw Dank U Heer dat ik nog mag leven en ontvangen wat u geeft en zien wat U doet! Dank u Heer. Dank voor wat je wel hebt gekregen, dank voor de genade die God in Jezus aan je betoond heeft; dank omdat er altijd meer is om te danken dan te biddne. Dank Omdat HIj het waard is om te danken.

Conclusie

ZO wil de Heere het in Jezus Christus. Dat we in alles op Hem zien. EN het door ZIjn bril bekijken, in plaats van door onze bril. Ik vergeet nooit dat ik moets preken in een dorpje in Groningen, midden in de winter: Ik had geen rijbewijs, en het sneeuwde: we hebben er 6 uur over gereden. Mijn vriend die me reed zat maar te turen, en bijna tegelijktijdig zeiden we iets.

Ik zei: Man wat een troep op de weg. Hij zei: moet je die mooie witte vlokken zien dwarrelen. Na de dienst waar er maar 4 mensen behalve wij waren: zei ik: Wat een moeite voor maar 4 man! En mijn vriend zei: Wow, dat er toch nog 4 oude mensen gekomen zijn ondanks die gladde wegen en koude sneeuw.

We moeten leren anders te kijken naar onze omstandigheden en vertrouwen dat God ons wel doet. Daarom wil ik afsluiten met een psalm uit de Bijbel:

Psalm 13:6

Psalm 13:6 NBG1951

6 Ik echter vertrouw op uw goedertierenheid, over uw verlossing juicht mijn hart. Ik wil de Here zingen, omdat Hij mij heeft welgedaan.

Laten we zo in de crisis van ons leven, en de crisis van de gemeente staan: alleen zo eren we God!

Amen

Amen