Wachten, en nog eens wachten...

Meditatie op de 3de zondag van de Advent

Wachten, en nog eens wachten…

Al wachtend op de komst van Jezus in de kribbe te Bethlehem, alwaar zijn heilige Moeder de Schat die zij in haar draagt, aan de wereld zal schenken, mogen we ons niet verlaten voelen, integendeel! We zijn namelijk met een hele gemeenschap die wacht. De gehele Kerk als volk van God is wachtende, en toont ons vandaag de heilige Johannes de Doper die als voorloper hetzelfde heeft gedaan. “Bent U het die komen zou, of hebben we een ander te verwachten?” Het antwoord van Jezus is dat bij het zien van zijn werken duidelijk moet zijn dat Hij diegene is die ons beloofd werd. Dit lijkt ons de uitnodiging om te kijken in ons leven naar al die momenten waarbij Jezus ons zo nabij was dat we zijn aanwezigheid konden opmerken. Ons geloof zegt ons dat Hij altijd aan onze zijde is, maar ons gevoel merkt dit niet altijd op. Met een dankbaar hart kunnen we ondanks de moeilijkheden van het leven – zeer speciaal in de uitzonderlijke en vreemde omstandigheden die de onze zijn – Jezus toch blijven zoeken. In de donkere tijden lijkt het ons dat Hij ons doet blijven wachten, maar zoals de heilige apostel Jacobus ons uitnodigt: “Heb geduld tot de komst van de Heer.” Al wachtend, met geduld, kunnen we terugblikken op al die genaden die de Heer in ons verleden ons reeds heeft toegekend. Zo kunnen we vol van vreugd ons stilaan voorbereiden om ons te begeven naar kribbe, om het grote geschenk aan de wereld – en aan ieder van ons persoonlijk – in ontvangst te nemen.