EK NOEM JULLE NOU MY VRIENDE

Johannes 15:15 (Die Lewende Bybel)

15 Ek noem julle nie meer my slawe nie, want ’n slaaf weet nie wat sy eienaar doen nie. Ek noem julle nou my vriende, want alles wat Ek by die Vader gehoor het, het Ek vir julle vertel.

Die meeste van ons het baie kennisse, maar baie min vriende, en selfs sommige van ons vriende kan onvriendelik of selfs ontrou bewys.

Wat van Judas?

Psalm 41:10 (Die Lewende Bybel)

10 Selfs my vriend wat ek vertrou het wat gereeld saam met my geëet het, het teen my gedraai.

Selfs 'n toegewyde vriend mag ons faal wanneer ons Hom die nodigste het.

Petrus, Jakobus en Johannes het in die Tuin gaan slaap toe hulle moes gebid het; en Petrus het selfs die Here drie maal verloën.

Ons vriendskap met mekaar en die Here is nie volmaak nie, maar Sy vriendskap met ons is volmaak.

Ons moet egter nie hierdie woord vriend op 'n beperkte manier interpreteer nie, want die Griekse woord beteken "'n vriend by die hof."

Dit beskryf daardie "binnekring" rondom 'n koning of keiser.

John 3:29 (Die Lewende Bybel)

29 Ek is soos die vriend van die bruidegom wat staan en wag om te hoor wanneer hy kom. As hy die stem van die bruidegom hoor, is hy baie bly.

Die bruid gaan dan na die bruidegom toe want sy behoort aan hom. Daarom is ek nou so bly as mense na Jesus toe gaan. My hart loop oor van vreugde!

Die "vriende van die koning" sou naby hom wees en sy geheime ken, maar hulle sou ook aan hom onderworpe wees en sy gebooie gehoorsaam.

Daar is dus geen konflik tussen 'n vriend en om 'n dienaar te wees nie.

Die volmaakte illustrasie hiervan in die Skrif is Abraham, "die vriend van God" (2 Kron. 20:7; Jes. 41:8; Jak 2:23),

James 2:23 (Die Lewende Bybel)

23 Dit het gebeur presies soos daar in die woord van God staan: “Abraham het op God vertrou, en daarom het God hom aangeneem.” Dit is ook daarom dat Abraham God se vriend genoem is.

wat ook die dienskneg van God was (Gén. 26:24).

In Genesis 18, het ons Here en twee engele vir Abraham kom besoek terwyl hulle op pad was om die sonde van Sodom te ondersoek.

Hoewel Abraham amper 100 jaar oud was, het hy sy middagrus onderbreek, die besoekers gegroet, hulle gemaklik gemaak en vir hulle 'n lieflike maaltyd aangebied.

In die eerste vyftien verse van hierdie hoofstuk, is Abraham aan die beweeg; en twee keer verwys hy na homself as 'n dienskneg (Gén. 18:3,5).

Let daarop dat hierdie ou man "gehaas" en "gehardloop" het en ander aangemoedig het om hulle werk vinnig uit te voer, 'n perfekte voorbeeld van 'n dienaar.

Abraham het ook nie saam met hulle gesit en eet nie. Soos 'n ware dienaar, het hy naby gestaan, gereed om hulle te bedien.

In die laaste helfte van die hoofstuk verander die atmosfeer, en Abraham staan stil en kommunikeer met die Here.

Hy is steeds 'n dienaar, maar nou is hy 'n vriend. "Sal ek vir Abraham verberg wat ek gaan doen?" het die Here gevra. As 'n vriend van God, het Abraham God se geheime gedeel.

Dit is hierdie soort verhouding wat Jesus beskryf het toe Hy Sy dissipels "vriende" genoem het.

Dit was beslis 'n verhouding van liefde, beide vir Hom en vir mekaar.

Die "vriende van die Koning" kon nie met mekaar meeding vir aandag of bevooregting nie. Hulle was deel van die "binnekring", nie om hulself te bevorder nie, maar om hulle Koning te dien.