In de schuilplaats van de Allerhoogste

intro

Lieve familie. Vanavond is het Kerstavond en anders dan veel andere families kunnen wij, ondanks een lockdown, elkaar met Kerst dus wel allemaal zien. Zo behoort het toch ook te zijn. Zo was het ook altijd. Met Kerst ben je samen. Voor oma zal dat zo zijn geweest in haar jonge jaren en in een gezin met 12 kinderen was dat vast ook een drukte van belang. Later was dat in haar eigen gezin niet anders. 7 kinderen die het huis vulden en later ruimschoots aangevuld met partners, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Als oudste kleinkind heb ik net als oma en velen van jullie het huis letterlijk te klein zien worden. Verjaardagen, Sinterklaas, Kerst, Nieuwjaarsdag, huwelijken en andere bijzondere dagen, ze werden samen doorgebracht. Een huiskamer gevuld met lange tafels en veel mensen en gezelligheid. Ook dit jaar zijn we met Kerst dus samen. Niet in een huis aan lange tafels maar in deze kerk. Deze kerk waar we ruim een jaar geleden elkaar ook ontmoet hebben. En als we om ons heen kijken zien we lege plaatsen, lege plaatsen hier in de kerk van hen die hier vandaag niet bij kunnen zijn en lege plaatsen in onze harten omdat er geliefden niet meer zijn. Bijzonder om zo als familie op de drempel van Kerst hier in de kerk te zijn. Het is in mijn beleving ook een goede plaats om nu te zijn. Een kerk is namelijk een plek van troost. Die troost zit niet in het gebouw zelf maar komt van Degene aan wie dit gebouw gewijd is.

Het opschrift

Mijn herinneringen beginnen aan de Witsenborgstraat. Als we daar kwamen hing er een groot ingelijst handwerk met daarop de tekst uit Psalm 91.

Psalmen 91:1–2 NBV

Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende, zegt tegen de heer: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting, mijn God, op u vertrouw ik.’

Hoe accuraat het is weet ik niet maar in mijn beleving heb ik dat ding in de woonkamer, keuken en hal zien hangen. Het had in elk geval een prominente plek, je oog werd er als vanzelf naar toe getrokken. Behalve de tekst stond er centraal op de plaat een boom met aan de ene kant een mannetje en aan de andere kant een vrouwtje afgebeeld. Ze bevonden zich in de beschutting van de boom. Het was een herinnering aan de tekst die opa en oma aan het begin van hun huwelijk meekregen.

De belofte

Mooie woorden uit een prachtige psalm die vol staat met beloften. Als we even snel door de Psalm lezen dan zien we dat we bij God mogen schuilen en als je op Hem vertrouwt zal vervolgens God je beschermen. Daarna volgen een hele reeks geweldige zegeningen om tot een hoogtepunt te komen in de verzen 10 en 11 waar we lezen dat geen kwaad je kan bereiken en geen plaag je zal treffen en dat er engelen over je waken. Schitterende beloften, ongelooflijk mooi. Misschien is dat ook wel wat er bij je blijft hangen; ongelooflijk. Wat is er waar van die beloften in Psalm 91? Wat heeft oma Zijlstra in haar leven van die beloften ervaren? Hebben zij en opa terecht hun vertrouwen op God gesteld?

De realiteit?

Oma was een gelovige vrouw. Vanaf haar kinderjaren was het geloof een deel van haar leven. Als kind is ze door haar ouders ten doop gedragen en op zondag ging ze mee naar de kerk. Ook thuis maakten gebed en Bijbellezing deel uit van haar leven. Zelf heeft ze dit geschonken geloof omarmt toen ze belijdenis van haar geloof heeft afgelegd. Haar geloof was onlosmakelijk deel van haar leven. Ook wij als kinderen en kleinkinderen hebben dat mogen zien. Dagelijks werd er gebeden en lazen ze samen uit de Bijbel. Later hing in de keuken zo’n scheurkalender met daarop een Bijbeltekst en bijhorende overdenking die ombeurten werd voorgelezen. Jullie als kinderen zijn ook allen ten doop gedragen omdat ze jullie als geschenk van God hebben ervaren en jullie ook onder Gods zegen wilden plaatsen en zo lag het kon waren opa en oma trouwe bezoekers van deze kerkelijke Gemeente. Toen het niet meer fysiek mogelijk was de diensten te bezoeken werd vanuit huis meegeleefd en ook programma’s als Nederland zingt werden graag bekeken. Ja, oma vertrouwde op God, haar hele leven lang, dat mogen we rustig stellen. Haar kant van de belofte heeft ze trouw ingevuld. Laten we dan ook kijken of God zich aan de deal heeft gehouden. Heeft Hij oma gezegend en beschermt? Heeft geen kwaad haar getroffen en hebben de engelen over haar gewaakt?

Dan is het goed om te zeggen dat er in het leven van oma vele zegeningen zijn geweest. Het innige contact met haar familie is er zeker 1 van. Tot op het laatste toe speelde de warme band met broers en zussen een belangrijke rol in haar leven. Zij stond voor hen klaar net zoals zij dat voor hen deden. Deze wederzijdse verbondenheid en liefde was voor haar erg kostbaar. Gerrit Zijlstra die ze al op 14 jarige leeftijd ontmoette was ook zo’n zegening. In een leven lang samen waren ze in elkaar vergroeid. Elk met eigen interesses en gewoonten en toch onlosmakelijk aan elkaar verbonden in liefde. Liefde die 7 maal gezegend is met een kind en vele malen meer met klein en achterkleinkinderen. Ze kon dankbaar en trots genieten van de bezoekjes, de foto’s aan de wand en de berichtjes die via social media aan haar gestuurd werden. Ondanks dat ze graag thuis was zijn er dierbare herinneringen aan vakanties met opa en het gezin op de vechtstreek of met anderen naar bijvoorbeeld Oostenrijk. Zegeningen ook in kleine pleziertjes als puzzelen, breien of een bezoekje.

Toch zijn het niet allemaal zegeningen. Moeiten en zorg waren er ook wel degelijk. Ondanks dat ze graag naar school mocht gaan moest er al vroeg mee stoppen om te gaan werken. Zoals zo vaak in de tijd van haar jeugd was er in een groot gezin de hulp van kinderen nodig om alles draaiende te houden. Ook oma vervulde daarin haar taak. Zowel in eigen huis als buitenshuis werd er gewerkt. Ook hard gewerkt, zeker in een tijd zonder de moderne hulpmiddelen van nu zal haar dat soms zwaar gevallen zijn. Plichtsgetrouw nam ze hierin haar verantwoordelijkheid. Een trouw die haar hele leven zou blijven. Een verantwoordelijkheid die ze ook aan jullie als kinderen leerde. Net als zijzelf hadden ook jullie elk je taak te vervullen. Niet dat oma dan op haar lauweren ging rusten, nee ze had zo de ruimte om buitenshuis een nodig extra centje te verdienen in een werkhuis of op de ijsfabriek. Dat laatste leverde ook nog wel eens een smakelijke traktatie voor de kinderen op. Volgens vertrouwde vaste patronen nam ze tot het laatste toe haar verantwoording in het huishoudelijke werk. Hard werken was dus deel van haar leven. De gevolgen daarvan vernam ze goed in de pijnen die haar al jarenlang achtervolgen en zeker de laatste jaren steeds meer het ritme van de dagen wilden bepalen. Oma vocht daar dapper tegen.

Zorgen waren er zeker ook op andere gebieden. Zorgen om broers en zussen die ziek waren en naarmate de jaren klommen betekende dat ook steeds vaker loslaten. Zorgen rondom een echtscheiding, ziekte en kwetsbaarheid van kinderen. het overlijden van Erwin en Lucas. De ziekte en het sterven van Louis. Natuurlijk het verdriet rondom opa vorig jaar en recent leefde ze erg mee met de situatie rondom mijn vader. Zorgen te over. Ondanks haar vertrouwen op God ging het haar deur niet voorbij. Hoe zit het dan met die belofte van de trouwtekst? Is God dan vergeten wat Hij heeft beloofd?

Wat God zegt...

Nergens staat de belofte dat als je maar geloofd in God en op Hem vertrouwd dat je dan nooit iets naars zal overkomen. Maar de Psalmist, beter gezegd, God zelf nodigt ons uit om bij Hem te schuilen in tijden van zorg en gevaar omdat Hij daarin voor ons wil zorgen. Hij is een schuilplaats in de nood. Een burcht waar je mag schuilen in tijden van gevaar. Iemand op wie je kunt steunen als je zelf geen kracht meer hebt.

Kijk naar de kaarsen die hier branden. zolang de lucht zich niet teveel verplaatst branden ze rustig en stil maar bij veel wind of luchtverplaatsing beginnen ze te flakkeren en bij genoeg wind gaan ze zelfs uit. Wanneer je er buiten mee loopt moet je het vlammetje beschermen met je handen of een glas zodat het beschut wordt. Op die manier wil God om ons heen zijn. Ook wij mensen zijn klein en kwetsbaar. De tijd waarin we leven laat dan vandaag de dag ontzettend duidelijk zien. Ook onze samenkomst wordt erdoor beïnvloed. Wat kijken we uit naar een vaccin wat onze kwetsbaarheid oplost en maakt dat we weer onbezorgd kunnen leven. Ons dieptste kwetsbaarheid is echter niet onze vatbaarheid voor een virus. Net zoals een onzichtbaar virus invloed heeft zo oefent het kwaad. de zonde, satan al millenia lang zijn vernietigende invloed uit op ons mensen. Niemand is er immuun voor. Ieder mens draagt er de sporen van mee in zijn leven. Juist daarom werd het Kerst. Jezus kwam in een duistere wereld vol van de sporen van het kwaad om Gods licht aan te steken. Hij brengt de hoop dat het kwaad niet de overhand heeft maar dat in en door het werk van Jezus Christus eenmaal alle dingen anders en nieuw worden.

Daar vertrouwde opa op en daar vertrouwde oma op. Een God die je niet in steek laat maar die naar je om ziet. Een God die je de kracht geeft om zelfs in de diepste dalen te blijven zingen zoals ze vorige week zondag nog deed. Zingen omdat ze wist dat God erbij was. Zingen omdat ze erop vertrouwde dat God voor haar zou zorgen. Oma was niet iemand die haar diepste zielsgeheimen met haar kinderen besprak. Het woord onafhankelijk is ook wel eens gevallen. ten dele klopt dat. Ze nam graag haar eigen verantwoordelijkheid en wilde graag zelfstandig blijven wonen. Ze wilde niet naar een verzorgingshuis maar onafhankelijk was ze niet. Ze wist dat ze ten dieptste als een kwetsbaar mensenkind niet zonder de bescherming van haar Hemsele Vader kon. Ze wist zich gedragen door haar God, daar putte ze hoop en kracht uit. Haar vertrouwen is nu aanschouwen geworden. Ze heeft haar woning aan de Folkerdastraat moeten verlaten, het ging niet meer. Maar ze heeft een betere woning betrokken. Toen de Heer haar riep mocht ze mee om haar hemelse woning te betrekken. Ze is nu daar bij God, mag rusten aan Zijn Vaderhart. Is herenigd met al diegenen die haar Zijn voorgegaan. Die belofte van God dat Hij erbij is als je roept heeft oma in haar leven geproefd en ervaren en nu is ze zoals de Psalm zegt bevrijdt, met eer en roem overladen en gered tot in eeuwigheid van dagen.

Vanavond is het 24 december. Straks begraven we oma en morgen vieren we Kerst, de geboorte van Jezus. De kaarsen die hier branden wijzen allen naar Hem. Hoe Hij midden in het duister van de wereld Gods licht en warmte kwam brengen. Dat deed Hij niet alleen toen in Bethlehem, Hij doet het ook vandaag. Oma heeft het ervaren, ik kan ervan getuigen. Maar Jezus wil het ook in jouw leven doen. Je hoeft niet alleen, klein en kwetsbaar door de duisternis heen. Als jij Hem uitnodigd en op Hem durft te vertrouwen steekt Hij dat licht ook aan in jouw leven. Ik bid dat je die troost en liefde vandaag en morgen en elke dag van je leven opnieuw zult ervaren.

Amen