God heeft mij gezonden

Liturgie

Opw 138, kom maar wees blij en verheugd.

welkom en openingsgebed

kindermoment

Opw. 790, God is mij herder

Schriftlezingen

Opw 429, God wijst mij een weg

Verkondiging

Opw 598, Machtig Heer, grote Verlosser

Viering Heilig Avondmaal

Dankgebed en zegen

Opw. 615, Dank U voor het kruis.

Karma

De groningse zanger Harm Tabak heeft in de provincie Groningen een leuke hit met het lied Karma. Zoek het maar eens op YouTube op, jullie in Twente verstaan het ook wel. het gaat over mensen die alles krijgen wat ze willen. Het refrein zegt: “alles was veur die vergees, knipest ainmoal mit dien vingers en doe kreegst, moar deurdoar hest doe niks leert en op den duur gait dat verkeerd en magst hopen dast toe t overleefst.”

Ik moest daar afgelopen week ook aan denken. We hebben die rellen gehad rondom de avondklok en het bleek dat veel relschoppers nog wel erg jong waren. Dat maakte nogal wat los in de kranten. hele discussies en opiniestukken over de psychologische achtergronden van jonge relschoppers en falende opvoeders en dergelijke. Ik las ook een ingezonden brief van een wanhopige ouder die het maar niet gelukt was haar puberende zoon binnenshuis te houden. Het opvoeden van kinderen is een dankbare maar soms ook best hele lastige taak. (Pa en ma, ik weet dat jullie kijken, dat hoeven jullie niet zo gretig te beamen)

Deze en volgende week spreken we over de ontknoping van Jozef’s levensverhaal maar laten we vooral niet vergeten hoe het begon. Jacob was iemand die opvoeden blijkbaar ook lastig vond en de manier waarop hij zijn gezin leidde had gemaakt dat Jozef aanvankelijk een verwende snotaap was, zijn oudere broers waren jaloers, verbitterd en boos zelfs tot broedermoord in staat en Benjamin groeide als gevolg van Jacobs verdriet op in een een gouden gevangenis. Wat een zootje. Maar dat zootje was wel het zootje waar God een verbond mee had gesloten. Hieruit zou Gods volk voortkomen, zei zouden het land Kanaaän in bezit krijgen. Uit dat zootje moest uiteindelijk wel Gods Messias geboren worden. Das nogal een klus als het gezin zo ontwricht is. In H 45:55 zegt Jozef dat God hem naar Egypte heeft gezonden tot behoud van het leven van zijn broers. Ongetwijfeld beseft hij dat het ook was tot behoud van zijn eigen leven. En dan niet alleen in het licht van een komende hongersnood. Jozef erkent dat God de grote regisseur is in het menselijk leven. God is de bron van alle zegeningen die Jozef heeft meegemaakt maar ook het verraad, het verdriet, de eenzaamheid, het slavenbestaan en de gevangenis waren in Gods hand erkent Jozef daarmee. De reden dat God dit deed is tot behoud van leven. Daarmee zegt Jozef iets gelijks als de auteur van het boek Handelingen in H12.

God voed ons op.

Handelingen is een boek geschreven aan gelovigen in hele moeilijke omstandigheden en de schrijver probeert hen te bemoedigen. Hij noemt allerlei geloofshelden en hoe ze als voorbeeld kunnen dienen om vol te houden in tijden van angst en vervolging en dan zegt hij in H12 ineens dat God die moeilijke omstandigheden gebruikt om Zijn kinderen te bestraffen.

De terminologie die hier gebruikt wordt klinkt ons raar in de oren: is God dan een straffende God? Is de vervolging die de gelovige Hebreeën meemaken een straf van God? En wat betekend dat voor ons? Stuurt God nu al allerlei oordelen op ons af als we niet naar Hem willen luisteren om ons te straffen? Is God iemand die werkt volgens de maatstaven van “wie niet horen wil moet maar voelen”?

Dat in geen geval. In Hebreeën 12 gaat het over het opvoeden door God. Over hoe God als volmaakte Vader met ons wil omgaan. Het woord bestraffen is een woord wat alleen gebruikt wordt in context van het leren en het opvoeden. De schrijver wil duidelijk maken dat wanneer we ons leven aan God toevertrouwen Hij ook de moeilijke en slechte ervaringen in ons leven niet stopt en tegenhoudt maar actief kan en wil gebruiken om ons te vormen. Als gelovigen hebben we een duidelijk doel: meer en meer gaan lijken op de Heere Jezus. God laat vanwege dat proces soms moeilijke omstandigheden toe om ons te vormen en te kneden. Ook het leven van Jozef verteld een dergelijk verhaal. Als Jozef zegt dat God hem gezonden heeft erkent hij daarmee dat God de omstandigheden in zijn leven heeft gebruikt om hem te redden. Niet alleen van de hongerdood maar om ook de verziekte familieomstandigeden te helen.

Hoe God werkt

Hoe kon Jozef van een verwende snotaap uitgroeien tot de bekwame en genadige leider die we ontmoeten in H45? Hoe voed God ons als Zijn kinderen op zodat we groeien? Dat zien we terug in de manier waarop Jozef omgaat met zijn broers. Het ene moment is hij zakelijk en worden ze correct ontvangen en het volgende moment beschuldigd hij ze ervan spionnen te zijn. Dan mag iedereen, behalve Simeon gaan en geeft hij ze hun geld terug. Dan worden ze met alle egards ontvangen, gezellig, lekker eten en vervolgens zet hij een val voor ze klaar zodat hij Benjamin in de gevangenis kan gooien. Het ene moment is hij zakelijk, dan weer boos en vervolgen staat hij stiekum te janken. Het lijkt net of hij ze zit te zieken, te pesten. Is Jozef nog steeds boos vanwege wat hem aangedaan is?

Zeker niet. Als hij uit was op wraak had hij ze bij het eerste bezoek zo in de gevangenis kunnen gooien. Waarom zegt hij dan niet gewoon de eerste keer al wie hij is?

Het antwoord ligt in H44:33. Als Jozef Benjamin gevangen wil zetten stapt Juda naar voren. Dezelfde Juda die in H37 het voortouw nam om Jozef te verkopen als slaaf. Hij wil Jacob het verdriet besparen dat deze Benjamin zou verliezen en is bereid zichzelf daarvoor te offeren. Daar ligt een sleutel van deze hele geschiedenis. Er is blijkbaar iets veranderd in het hart van Juda waardoor hij niet meer alleen aan eigenbelangen denkt maar ook kan denken aan het welzijn van een ander. Zijn hart is veranderd en op dat moment openbaart Jozef zich en wordt duidelijk dat hij zijn broers allang vergeven heeft. Maar nu ook het hart van de broers is veranderd is er ruimte om in de toekomst ook samen weer een gezin te zijn. Daarom speelde Jozef zijn spel. Als hij alleen uit was op gerechtigheid had hij ze op kunnen sluiten, als hij alleen vergeven wilde had hij zich direct bekend gemaakt. Hij wisselde af; gaf een beetje liefde en daarna wat gerechtigheid en dat openbaarde zich in de levens van de broers als hulp en zegen en daarna tegenspoed en angst en uiteindelijk was dat hetgeen waardoor hun hart zich opende. Waardoor er niet alleen ruimte was voor vergeving maar ook voor herstel en verzoening. Juda en Jozef zijn beelden van Jezus. God vergeeft ook niet zomaar: kostbare genade. Dat is genade die (wanneer ze wordt herkend) een hart kan veranderen.

Die balans is belangrijk. Aanvankelijk was dat in het gezin van Jacob totaal uit balans. Jozef kreeg alle liefde en er werd hem geen strobreed in de weg gelegd en hij werd een verwend nest. De broers ontvingen amper liefde en aandacht en voor hun was het werk en de regels en dat maakte hen boos en bitter. Gerechtigheid en liefde die in balans zijn kunnen niet alleen vergeving brengen maar zelfs genezing en herstel. Ook in geloof en pastoraat: zorgvuldig zoeken naar een balans tussen gerechtigheid en liefde, waarheid en genade. Alleen gerechtigheid maakt doods en wettisch. Alleen genade maakt onbetrouwbaar en inhoudsloos.

1 Opvoeden doet pijn maar maakt je sterker.

voorbeeld sporten.

2 God breekt onze heilige huisjes af om ons bij Hem te brengen

afgoden maar ook veilige patronen. Soms ook de negatieve dingen.

3 Waarom: Hij heeft een droom voor jouw leven.

zegen, beeld van Christus, zegen uitdelen, eeuwigheid.