Sermon Tone Analysis

Richteren 7

Geloof is de overwinning

Hebreeën 11 leert ons dat omdat Mozes een man van geloof was, hij in staat was "het onzichtbare te zien, het onvergankelijke te kiezen en het onmogelijke te doen".

Die boodschap heb ik steeds weer nodig.

Wat eeuwen geleden voor Mozes gold, kan ook gelden voor Gods volk in deze tijd, maar mannen en vrouwen van geloof lijken schaars te zijn.

Waar onze kerken vandaag de dag ook om bekend staan, ze staan ​​er niet bepaald bekend om dat ze God verheerlijken door grote daden van geloof.

“Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld.

En dit is de overwinning die de wereld heeft overwonnen: ons geloof” (1 Johannes 5:4).

Christenen worden ofwel overwonnen vanwege hun ongeloof of overwinnaars vanwege hun geloof.

En onthoud dat geloof niet afhangt van hoe we ons voelen, wat we zien of wat er kan gebeuren.

Het bekende en opwindende verslag van Gideons prachtige overwinning op de Midianieten is echt een verhaal van geloof in actie, en het onthult ons drie belangrijke principes over geloof.

Als we overwinnaars willen zijn en niet overwonnen willen worden, moeten we deze principes begrijpen en toepassen.

1. God stelt ons geloof op de proef (Rechters 7:1–8)

Een geloof dat niet kan worden getest, kan niet worden vertrouwd.

Maar al te vaak is wat mensen denken dat geloof is eigenlijk alleen maar een 'warm vaag gevoel' over geloof of misschien gewoon 'geloof in geloof'.

Ik herinner me dat ik in een bestuursvergadering van een internationale bediening zat toen een van de bestuursleden enthousiast zei: "We zullen er gewoon in geloof uit moeten stappen!" Rustig vroeg een ander bestuurslid: "Wiens geloof?"

Die vraag deed ons allemaal in ons hart zoeken.

Geloof is als een tandenborstel: iedereen zou er een moeten hebben en regelmatig gebruiken, maar het is niet veilig om die van iemand anders te gebruiken.

We kunnen mannen en vrouwen van geloof volgen en delen in hun heldendaden, maar we kunnen niet slagen in ons eigen persoonlijke leven door afhankelijk te zijn van het geloof van iemand anders.

God test ons geloof om minstens twee redenen: ten eerste om ons te laten zien of ons geloof echt of vals is, en ten tweede om ons geloof te versterken voor de taken die Hij ons heeft gesteld.

Ik heb in mijn eigen leven en bediening opgemerkt dat God ons vaak door de vallei van beproeving heeft geleid voordat hij ons toestaat de bergtop van overwinning te bereiken.

Spurgeon had gelijk toen hij zei dat de beloften van God het helderst schijnen in de oven van verdrukking, en het is door die beloften te claimen dat we de overwinning behalen.

De eerste zifting (vs.

1-3).

God testte Gideons geloof door zijn leger van 32.000 vrijwilligers te zeven totdat er nog maar 300 man over waren.

Als Gideons geloof zo groot was geweest als zijn leger, dan zou zijn geloof erg zwak zijn geweest tegen de tijd dat God met hen klaar was! Minder dan 1 procent van de oorspronkelijke 32.000 volgde uiteindelijk Gideon naar het slagveld.

"God vertelde Gideon waarom Hij de omvang van het leger verminderde: Hij wilde niet dat de soldaten opscheppen dat ze de overwinning op de Midianieten hadden behaald.

Overwinningen die door geloof werden behaald, brengen eer aan God omdat niemand kan uitleggen hoe ze zijn gebeurd.

Maar al te vaak zijn we als koning Uzzia die "wonderbaarlijk werd geholpen, totdat hij sterk was.

Maar toen hij sterk was, werd zijn hart verheven tot zijn vernietiging' (2 Kron.

26:15-16).

Mensen die door geloof leven, kennen hun eigen zwakheid steeds meer, omdat ze afhankelijk zijn van Gods kracht.

“Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk” (2 Kor.

12:10).

Door de angstige soldaten te vertellen naar huis terug te keren, gehoorzaamde Gideon eenvoudig de wet die Mozes oorspronkelijk had gegeven: „Welke man is er die bang en zwak van hart is? Laat hem gaan en naar zijn huis terugkeren, opdat het hart van zijn broeders niet bezwijkt als zijn hart” (Deut.

20:8, NBV).

Trots na de strijd berooft God van glorie, en angst tijdens de strijd berooft Gods soldaten van moed en kracht.

Angst heeft een manier om zich te verspreiden, en een timide soldaat kan meer schade aanrichten dan een hele compagnie vijandige soldaten.

Angst en geloof kunnen niet lang samenleven in hetzelfde hart.

Ofwel zal angst het geloof overwinnen en zullen we opgeven, ofwel zal het geloof de angst overwinnen en zullen we zegevieren.

John Wesley dacht misschien aan het leger van Gideon toen hij zei: "Geef mij honderd mannen die niets anders vrezen dan zonde en niets anders liefhebben dan God, en ik zal de poorten van de hel doen beven!”

De tweede zifting (vs.

4-8).

God liet de nog in leven zijnde 10.000 mannen van Gideon een tweede test doorstaan ​​door ze allemaal te vragen iets te drinken bij de rivier.

We weten nooit wanneer God ons op de proef stelt in een gewone levenservaring.

Op de Bijbelschool liet Jan zijlstra wel eens papiertjes op de grond van het gloednieuwe gebouw vallen.

Hij lette dan op welke “leider” een echte leider was naar Jezus’ hart.

Want echte leiders dienen automatisch en zonder dat zij daarop aangesproken moeten worden.

Welke betekenis zat er in de twee verschillende manieren waarop de mannen uit de rivier dronken?

Omdat de Schrift het ons niet vertelt, zouden we er verstandig aan doen om in de tekst niet een of andere gewichtige geestelijke les te lezen die God daar nooit heeft gegeven.

De meeste uitleggers zeggen dat de mannen die bogen om te drinken zichzelf kwetsbaar maakten voor de vijand, terwijl de 300 die water uit hun handen likten alert bleven.

Maar de vijand was op zes kilometer afstand (v.

1), wachtend om te zien wat de Joden zouden doen; en Gideon zou zijn mannen niet in zo'n gevaarlijke situatie hebben gebracht.

Mijn veronderstelling is dat God deze methode heeft gekozen om het leger te ziften omdat het eenvoudig, bescheiden (geen soldaat wist dat hij werd getest) en gemakkelijk toe te passen was.

We moeten niet denken dat alle 10.000 tegelijk dronken, want dat zou het leger een paar kilometer langs het water hebben uitgestrekt.

Omdat de mannen ongetwijfeld in groepen naar het water kwamen, kon Gideon ze observeren en de 300 identificeren.

Pas na de gebeurtenis ontdekten de mannen dat ze waren getest.

“Er is geen beperking voor de Heer om te redden door velen of door weinigen” (1 Sam.

14:6).

Sommige kerken zijn tegenwoordig gebiologeerd door statistieken en denken dat ze sterk zijn omdat ze groot en rijk zijn, maar aantallen zijn geen garantie voor Gods zegen.

Mozes verzekerde de Joden dat als ze de Heer zouden gehoorzamen, één soldaat duizend kon achtervolgen en twee "tienduizend op de vlucht zouden jagen" (Deut.

32:30).

Het is duidelijk uit 7:14 dat de Midianieten wisten wie Gideon was, en ongetwijfeld keken ze toe wat hij aan het doen was.

Ik heb me vaak afgevraagd wat de vijandige spionnen dachten toen ze het Joodse leger schijnbaar uit elkaar zagen vallen.

Maakte het de Midianieten overmoedig en daarom minder voorzichtig?

Of werden hun leiders nog alerter en vroegen ze zich af of Gideon hen voor een lastig stuk strategie had voorbereid?

God gaf Gideon in Zijn genade nog een belofte van overwinning: "Ik zal je redden door de 300 mannen die het water likten" (vers 7).

Door deze belofte op te eisen en de aanwijzingen van de Heer op te volgen, versloeg Gideon de vijand en bracht hij veertig jaar lang vrede in het land (8:28).

De soldaten die vertrokken lieten een deel van hun uitrusting achter bij de 300 mannen, zodat elke man een fakkel, een trompet en een kruik kon hebben - inderdaad vreemde wapens om een ​​oorlog te voeren.

2. God moedigt ons geloof aan (Rechters 7:9-15a)

De Heer wilde dat Gideon en zijn 300 mannen die nacht het kamp van Midian zouden aanvallen, maar eerst moest Hij omgaan met de angst die nog steeds in Gideons hart bleef.

God had Gideon al drie keer verteld dat Hij Israël de overwinning zou geven (6:14, 16; 7:7), en Hij had hem gerustgesteld door hem drie speciale tekenen te geven: vuur uit de rots (6:19-21), de natte vacht (6:36–38), en de droge vacht (6:39–40).

Na al deze goddelijke hulp had Gideon sterk in zijn geloof moeten staan, maar dat was niet het geval.

Wat zouden we dankbaar moeten zijn dat God ons begrijpt en ons niet veroordeelt omdat we twijfels en angsten hebben!

Hij blijft ons wijsheid geven en scheldt ons niet uit als we blijven vragen (Jakobus 1:5).

Onze grote Hogepriester in de hemel voelt mee met onze zwakheden (Hebr.

4:14-16) en geeft ons steeds meer genade (Jakobus 4:6).

God herinnert zich dat we slechts stof (Ps.

103:14) en vlees (78:39) zijn.

God moedigde Gideons geloof op twee manieren aan.

1God gaf Gideon nog een belofte (vers 9).

De Heer vertelde Gideon voor de vierde keer dat Hij het Midianitische leger in zijn hand had gegeven.

(Let op de tijd van het werkwoord en zie Joz.

6:2.) Hoewel de strijd nog gestreden moest worden, had Israël al gewonnen!

De 300 mannen konden het vijandelijke leger aanvallen in het vertrouwen dat Israël de overwinnaar was.

Sommige mensen hebben het idee dat zelfverzekerd, moedig geloof een soort religieuze arrogantie is, maar het tegenovergestelde is waar.

Christenen die Gods beloften geloven en Hem grote dingen zien doen, voelen zich nederig te weten dat de God van het heelal om hen geeft en aan hun kant staat.

Ze claimen geen verdienste in hun geloof of eer van hun overwinningen.

Alle eer gaat naar de Heer omdat Hij het allemaal deed!

Het is het ongelovige kind van God dat de Heer bedroefd en Hem tot een leugenaar maakt (1 Johannes 5:10).

Hoop en liefde zijn belangrijke christelijke deugden, maar de Heilige Geest wijdde een heel hoofdstuk in het Nieuwe Testament – ​​Hebreeën 11 – aan de overwinningen van het geloof die werden behaald door gewone mensen die God durfden te geloven en naar Zijn beloften te handelen.

Het is misschien een cliché voor sommige mensen, maar de oude formule is nog steeds waar: "God zegt het - ik geloof het - dat maakt het vast!”

2 God gaf Gideon nog een teken (vv.

10-14).

Het vergde moed voor Gideon en zijn dienaar om naar vijandelijk gebied te gaan en dicht genoeg bij het Midianitische kamp te komen om het gesprek van twee soldaten af ​​te luisteren.

God had een van de soldaten een droom gegeven en die droom vertelde Gideon dat God de Midianieten in zijn hand zou geven.

De Heer had Gideon dit feit al verteld, maar nu hoorde Gideon het uit de mond van de vijand!

In het bijbelse verslag vind je vaak dat God Zijn waarheid door middel van dromen communiceert.

Onder de gelovigen tot wie Hij sprak door middel van dromen zijn Jakob (Gen.

28, 31), Jozef (Gen.

37), Salomo (1 Koningen 3), Daniël (Dan.

7), en Jozef, de echtgenoot van Maria (Matt. 1 :20-21; 2:13-22).

Maar Hij sprak ook op deze manier tot ongelovigen, waaronder Abimelech (Gen.

20), Nebukadnezar (Dan.

2, 4), Jozefs medegevangenen (Gen.

40), Farao (Gen.

41), en Pilatus' vrouw (Matt.