Sermon Tone Analysis

Je hebt een tuin en je werkt de hele lente en zomer hard om die tuin overvloedig te laten produceren.

Maar elk jaar, ongeveer op het moment dat je klaar bent om de oogst binnen te halen, duiken je buren naar beneden en nemen je producten met geweld van je af.

Dit gaat jaar in jaar uit en je kunt er niets aan doen.

Als je je dat scenario kunt voorstellen, dan heb je een idee van het lijden dat de Joden elke oogst ondergingen toen de Midianieten hun jaarlijkse invallen deden.

Zeven jaar lang stond God de Midianieten en hun bondgenoten toe om "het land van melk en honing" te verwoesten en de mensen in de diepste armoede achter te laten.

Rond de tijd van de achtste Midianitische invasie riep God een boer in Manasse, Gideon genaamd, om de verlosser van Zijn volk te worden.

Toen Jozef in Egypte onderkoning geworden was kreeg hij Asnath als vrouw.

Met haar kreeg hij Manasse en Efraim.

(Gen 41:45, 50)

Vlak voordat Jacob stierf zegende Jacob deze twee zonen van Jozef tot zijn kinderen.

(Gen 48) Bij de verdeling van het land, kregen de nakomelingen van Manasse het gebied in het midden van Israel (Num 32).

Gideon begon zijn carrière als een beetje een lafaard (Richt.

6), werd toen een veroveraar ( richt 7:1–8:21) en eindigde zijn carrière als compromissen - sluiter(8:22–35).

Maar in het boek Richteren wordt meer ruimte aan Gideon besteed dan aan enige andere rechter (100 verzen) en Gideon is de enige rechter wiens persoonlijke strijd met zijn geloof is opgetekend.

Gideon is een grote bemoediging voor mensen die moeite hebben zichzelf te accepteren en te geloven dat God iets van hen kan maken of iets met hen kan doen.

Maar voordat de Heer Gideon in Zijn dienst kon gebruiken, moest Hij omgaan met vier twijfels die hem plaagden en obstakels waren voor zijn geloof.

Deze twijfels kunnen worden uitgedrukt in vier vragen.

1. "Geeft God echt om ons?" (Richteren 6:1-13)

Gideons reactie op de boodschap van God was: ”De Heer heeft ons verlaten!"

(vers 13, HSV); En toch had de Heer Israël het bewijs gegeven van Zijn persoonlijke zorg.

Hij had hen getuchtigd (vs.

1-6).

Spreuken 3:11-12

Hebr.

12:5-11

Charles Spurgeon zei: "De Heer staat zijn kinderen niet toe om succesvol te zondigen."

God is geen “toegeeflijke ouder” die Zijn kinderen toestaat te doen wat ze willen, want Zijn uiteindelijke doel is dat ze “gelijkvormig zouden worden aan het beeld van Zijn Zoon” (Rom.

8:29).

De Vader wil naar elk lid van zijn geestelijke familie kunnen kijken en zeggen: 'Dit is mijn geliefde kind, in wie ik welbehagen heb' (zie Matt.

3:17; 12:18; 17:5).

Kastijding is een bewijs van Gods haat voor de zonde en Zijn liefde voor Zijn volk.

We kunnen ons geen heilige God voorstellen die iets minder dan het allerbeste voor Zijn kinderen wil, en het beste dat Hij ons kan geven is een heilig karakter zoals dat van Jezus Christus.

Gehoorzaamheid aan de Heer bouwt karakter op, maar zonde vernietigt karakter; en God kan niet werkeloos toezien hoe Zijn kinderen zichzelf vernietigen.

Israël had al drieënveertig jaar geleden onder de harde heerschappij van de naburige naties, maar ze hadden hun lesje nog niet geleerd en zich nog niet afgekeerd van de heidense afgoden.

Tenzij ons lijden tot bekering leidt, brengt het geen blijvend goed tot stand; en tenzij ons berouw het bewijs is van een heilig verlangen om ons van de zonde af te keren, en niet alleen om te ontsnappen aan pijn, is berouw slechts wroeging.

Kastijding verzekert ons dat we echt Gods kinderen zijn, dat onze Vader van ons houdt en dat we niet weg kunnen komen met rebellie.

De Midianieten organiseerden een coalitie van naties om het land binnen te vallen (Richt.

6:3), en het enige wat Israël kon doen was naar de heuvels vluchten en zich voor de vijand verbergen.

Toen de Joden naar hun huizen terugkeerden, vonden ze alleen maar verwoesting; en ze moesten nog een jaar zonder voldoende voedsel.

Hij had hen terechtgewezen (vs.

7-10).

Voorafgaand hieraan was een engel van de Heer, waarschijnlijk de Zoon van God, naar Bochim gekomen om Israël terecht te wijzen voor haar zonden (Judg 2:1-5) ; en nu kwam er een niet nader genoemde profeet om de boodschap te herhalen.

Toen de Heer in het Oude Testament zijn volk vaak aanklaagde voor hun ongehoorzaamheid, herinnerde Hij hen vaak aan de wonderbaarlijke manier waarop Hij hen uit Egypte had verlost.

Hij herinnerde hen ook aan Zijn vrijgevigheid door hen het land te geven en hen te helpen hun vijanden te verslaan.

Als de Joden leden aan heidense slavernij, was het niet Gods schuld!

Hij had ze alles gegeven wat ze nodig hadden.

Als je de nieuwtestamentische brieven leest, valt het je op dat de apostelen dezelfde benadering volgden toen ze de gelovigen vermaanden aan wie ze schreven.

De apostelen herinnerden de christenen er herhaaldelijk aan dat God hen had gered zodat ze gehoorzaam zouden leven en de Heer trouw zouden dienen.

Als Gods kinderen moesten ze wandelen in overeenstemming met hun hoge en hemelse roeping (Ef.

4:1) en leven als mensen die met Christus in heerlijkheid zaten (Kol.

3:1).

Het motief voor een christelijk leven is niet dat we iets kunnen verwerven dat we niet hebben, maar dat we kunnen waarmaken wat we al in Christus hebben.

Het doel van kastijding is om Gods kinderen bereid te maken om naar Gods Woord te luisteren.

Vaak zullen ouders, nadat ze een kind een pak slaag hebben gegeven, het kind geruststellen over hun liefde en het kind vervolgens vriendelijk aansporen om te luisteren naar wat ze zeggen en het te gehoorzamen.

God spreekt tot Zijn kinderen, hetzij door de liefdevolle stem van de Schrift, hetzij door de harde hand van kastijding; en als we het eerste negeren, moeten we het tweede verdragen.

Op de een of andere manier zal de Heer onze aandacht trekken en met ons afrekenen.

Nu kwam Hij naar beneden om hen te helpen (vs.

11-13).

De mensen riepen de Heer om hulp (6:7), zoals mensen gewoonlijk doen als ze in de problemen zitten.

De Israëlieten gaven geen blijk van echt berouw, maar hun verdrukking beroerde Gods liefdevolle hart.

“In al hun ellende werd Hij gekweld” (Jes.

63:9).

“Hij behandelt ons niet zoals onze zonden verdienen en vergeldt ons niet overeenkomstig onze ongerechtigheden” (Ps.

103:10, NBV).

God geeft ons in Zijn genade niet wat we verdienen; en in Zijn genade geeft Hij ons wat we niet verdienen.

Als je bedenkt wat voor soort man Gideon in die tijd was, vraag je je af waarom God hem koos; maar God kiest vaak de "zwakke dingen van deze wereld" om grote dingen te doen voor Zijn heerlijkheid (1 Kor.

1:26-29).

Voetnoot:Het meest populaire beeld van de plaatselijke kerk vandaag de dag is dat van de corporatie, met de predikant als CEO.

Ik vraag me af hoeveel kerken een CEO willen hebben met de geloofsbrieven van sommige mensen die God in de Bijbel gebruikte?

Mozes was tachtig jaar oud toen hij zijn bediening begon en hij werd gezocht voor moord in Egypte.

Jacob was een intrigant.

Elia leed aan depressies, en Jeremia ook.

Hosea kon zijn huwelijk niet in stand houden.

Amos, een boer, had geen ministeriële opleiding.

Peter probeerde een man te doden met zijn zwaard.

Johannes Marcus was een opgever, en Paulus kon niet opschieten met zijn metgezel Barnabas.

Deze eigenschappen zijn niet verontschuldigd voor leiders om te zondigen of voor kerken om hun normen te verlagen, maar ze herinneren ons er wel aan dat Gods wegen niet altijd onze wegen zijn.

De man of vrouw die volgens ons het minst geschikt is voor Gods werk, kan een machtige dienaar van God blijken te zijn.

Gideons familie aanbad Baäl (Richt.

6:25-32), hoewel we geen reden hebben om te geloven dat Gideon zich bij hen voegde.

Toen Gideon zichzelf 'de minste in het huis van mijn vader' noemde (vers 15), suggereerde hij misschien dat zijn familie hem als een verschoppeling behandelde omdat hij Baäl niet aanbad.

Gideon was geen man met een sterk geloof of moed, en God moest geduldig met hem samenwerken om hem voor te bereiden op leiderschap.

God staat altijd klaar om ons te maken wat we zouden moeten zijn als we bereid zijn ons aan Zijn wil te onderwerpen (Ef.

2:10; Fil.

2:12-13).

Gideons negatieve reactie op de woorden van de Heer wijst op zijn gebrek aan geloof en geestelijk inzicht.

Hier was de Almachtige God die hem vertelde dat Hij met hem was en hem een ​​overwinnaar zou maken, en Gideon antwoordde door alles te ontkennen wat God zei! God zou tijd met Gideon moeten doorbrengen om zijn vraagtekens in uitroeptekens te veranderen.

Gideon leefde door te zien, niet door geloof, en als hij zo was gebleven, zou hij nooit zijn genoemd onder de helden van het geloof in Hebreeën 11.

2. "Weet God wat Hij doet?" (Richteren 6:14-24)

Gideons eerste reactie was om Gods zorg voor Zijn volk in twijfel te trekken.

Vervolgens trok hij Gods wijsheid in twijfel door hem te kiezen als de verlosser van de natie.

De uitspraken van de Heer in de verzen 12 en 14 hadden Gideon alle zekerheid moeten geven die hij nodig had, maar hij zou Gods Woord niet geloven.

Hierin was hij als Mozes (Ex.

3:7-12), wiens verhaal Gideon zeker kende, aangezien hij bekend was met de Hebreeuwse geschiedenis (Richt.

6:13).

Er is vaak gezegd dat "Gods geboden Gods mogelijkheden zijn".

Als God ons eenmaal heeft geroepen en opgedragen, hoeven we Hem alleen maar door geloof te gehoorzamen, en Hij zal de rest doen.

God kan niet liegen en God faalt nooit.

Geloof betekent God gehoorzamen ondanks wat we zien, hoe we ons voelen of wat de gevolgen ook kunnen zijn.

Onze moderne 'praktische' wereld lacht om geloof zonder te beseffen dat mensen de hele dag door geloof leven.

"Gideons verklaring over de armoede van zijn familie is een beetje verbijsterend in het licht van het feit dat hij tien bedienden had die hem hielpen (vers 27).

Het kan zijn dat de clan van Abiëzer, waartoe Gideons familie behoorde, niet een belangrijke clan in Manasse, of misschien was Gideons verklaring gewoon de standaardmanier om op een compliment te reageren, zoals wanneer mensen hun brieven ondertekenden met 'Uw gehoorzame dienaar'.

Hoe dan ook, Gideon leek te denken dat God niets kon doen omdat hij en zijn gezin niets waren.

Als God eenmaal Zijn wil aan ons heeft geopenbaard, mogen we Zijn wijsheid nooit meer in twijfel trekken of ruzie maken met Zijn plannen.

“Wie kent de gedachten van de Heer?

Of wie is Zijn raadgever geweest?” (Rom.

11:34, NBV; zie Jes.

40:13 en 1 Kor.

2:16) “Kunt u de diepe dingen van God doorgronden?

Kun jij de grenzen van de Almachtige ontdekken?”

(Job 11:7, NBV) A.W. Tozer schreef: "Al Gods daden worden gedaan in volmaakte wijsheid, eerst voor Zijn eigen glorie, en daarna voor het hoogste goed van het grootste aantal voor de langste tijd."4